Mon, 04 Feb 2019 09:49:27 +0000
» meer
VSNU: Volgend collegejaar mogelijk 300.000 studenten
Topic: nieuws, aantal, druk, financiering, instroom, studenten, vsnu, https://www.ukrant.nl/?p=101843
Volgend collegejaar kunnen de Nederlandse universiteiten de 300.000-ste student begroeten. Dat meldt de Vereniging van Universiteiten.Volgend collegejaar kunnen aan de Nederlandse universiteiten 300.000 studenten studeren, een mijlpaal in het hoger onderwijs. Dat meldt de Vereniging van Universiteiten (VSNU) maandag.Door Rob SiebelinkEr studeren dit collegejaar 291.277 studenten aan de Nederlandse universiteiten, meldt de VSNU. Dat is ten opzichte van vorig jaar een groei van 5,3 procent, nog iets meer dan in oktober op basis van de voorlopige cijfers werd verondersteld.Als de groei doorzet, verwelkomen de universiteiten volgend collegejaar zeer waarschijnlijk de 300.000ste student. VSNU-voorzitter Pieter Duisenberg: ‘Deze groei is positief voor Nederland als kennissamenleving, maar plaatst ons als universiteiten voor steeds grotere uitdagingen als het gaat om werkdruk en onderwijskwaliteit.’Instroom vanuit hboHet opvallendste cijfer dit collegejaar is de instroom in de bacheloropleidingen vanuit het hbo. Universiteiten bieden vaak schakelprogramma’s aan voor studenten die de overstap willen maken, maar worden hiervoor niet bekostigd door de overheid.Toch stroomden bij de universiteiten dit collegejaar 11.374 studenten met een achtergrond in het hbo in: een groei van 9,6 procent en een belangrijk signaal dat er een ‘groeiende behoefte aan stapelmogelijkheden’ bestaat, aldus het samenwerkingsverband.InternationalsHet aantal internationale studenten is dit collegejaar ook toegenomen. Van de 291.277 ingeschreven studenten is 19,2 procent uit het buitenland afkomstig (een kleine 56.000).In het licht van de voorspelde arbeidsmarkttekorten en de internationale wetenschappelijke positie van Nederland, is dit in de basis een positieve trend. Maar er zijn wel maatregelen nodig om de instroom beheersbaar te houden, stelt de VSNU.FinancieringDe groei van het aantal studenten past in een langere trend; ook de afgelopen periode trok de universiteit meer studenten. De financiering vanuit de overheid groeit niet evenredig mee: de totale rijksbijdrage per student is de afgelopen 15 jaar met een kwart afgenomen.De gevolgen hiervan zijn met name voor de medewerkers te merken. Duisenberg: ‘Het is onze inzet om alle studenten de beste onderwijskwaliteit te bieden, tegelijk moet de werkdruk voor onze medewerkers niet onverantwoord oplopen. Universiteiten zetten hun eigen middelen zo veel mogelijk in, maar de druk op onze instellingen gaat de hele samenleving aan.’
» link » minder
|
Thu, 31 Jan 2019 12:49:34 +0000
» meer
RUG-bestuur wacht nog even met reorganisatie KVI
Topic: nieuws, universiteit, wetenschap-onderwijs, college van bestuur, deeltjesversneller, FSE, KVI-CART, reorganisatie, umcg, universiteitsraad, https://ww
Het RUG-bestuur wacht nog even met de melding tot reorganisatie van het KVI-Cart. De u-raad wil meer informatie voor hij een advies uitbrengt. Het RUG-bestuur heeft de melding tot reorganisatie van het KVI-CART aangehouden tot februari. De universiteitsraad wil er nog geen advies over geven.Door Christien BoomsmaDe u-raad was eensgezind in zijn oordeel. Er was onvoldoende informatie om een verstandig oordeel te kunnen vellen over de dreigende reorganisatie van het Kernfysisch Versneller Instituut Centre for Advanced Radiation Technology – kortweg KVI-CART.Het college van bestuur stelt dat de aanhoudende verliezen reorganisatie onvermijdelijk maken en dat er geen zicht is op verbetering. Maar vanuit het KVI-CART zelf komen heel andere geluiden. Personeelsleden stellen juist dat er een weg naar boven was ingezet, die door de onzekerheid wordt geblokkeerd.Daarnaast hoopt het RUG-bestuur dat de Faculty of Science and Engineering en het UMCG een deel van de onderzoeksgroepen en technici zal overnemen. Het UMCG onderzoekt momenteel ook de mogelijkheid om de exploitatie van de verouderde deeltjesversneller over te nemen. Maar harde toezeggingen ontbreken.Twee maandenNadere informatie over de financiën kan de raad in februari wel krijgen, maar het gaat minimaal tot maart duren voordat het UMCG met een standpunt komt. De raad vroeg daarom om twee maanden uitstel.Het college van bestuur wilde de melding maximaal een maand uitstellen. ‘De aard van de melding zal er niet door veranderen. Het betekent hoe dan ook opheffing van het KVI-CART. Dit is ook vanuit het belang van de medewerkers’, stelde portefeuillehouder middelen Jan de Jeu. ‘Want die zitten anders veel te lang in onzekerheid. Op een bepaald moment moeten we wel doorpakken.’Realistisch scenarioVoor de universiteitsraad geldt echter exact hetzelfde argument – het belang van de medewerkers moet voorop staan. ‘U kunt wel zeggen, dit is maar een melding, maar daar hoort wel een realistisch scenario bij’, zegt Dinie Bouman van de personeelsfractie. ‘Als het UMCG nee zegt, is het wel heel onduidelijk wat ter gaat gebeuren.’Uiteindelijk zorgde Jouke de Vries, de voorzitter van het RUG-bestuur, voor het noodzakelijke compromis. ‘Kunnen we niet afspreken dat we de financiële informatie volgende maand aanleveren en het UMCG vragen of ze iets sneller de rapportage klaar hebben? Laten we de financiën over een maand nog eens bespreken. En dan bekijken we of er nog een maand nodig is.’OnzekerheidDat voorstel kon uiteindelijk op instemming van de raad rekenen, met nog enige toevoegingen. ‘Nu ontstaat misschien de indruk dat de raad zorgt voor onzekerheid en verlening van de procedure. Maar dat de melding in deze vorm bij ons terecht kwam, is natuurlijk niet onze schuld’, stelde Dirk-Jan Scheffers van de Personeelsfractie.Lawrence Gormley van de Wetenschapsfractie: ‘Het voorstel dat wij hebben gedaan is na raadpleging van de collega’s van het KVI.’
» link » minder
|
Thu, 31 Jan 2019 10:32:55 +0000
» meer
Publieke banken
Topic: universiteit, wetenschap-onderwijs, commercie, expertise, kenners, postbank, publieke bank, Staat, wetenschap, https://www.ukrant.nl/?post_typ
De WRR adviseerde vorige week dat er een publieke bank opgericht moet worden. Een bank die een risicovrije spaar- en betaalrekening moet bieden. Een bank die als enige bank nog zelf geld mag maken.
h1.responsive_headline {
display: none;
}
#magazine-content .kader-breed a:link, #magazine-content .kader-breed a:visited, #magazine-content .kader-breed a:hover, #magazine-content .kader-breed a:active {
color: rgba, 88, 150, 0.72)
}
.single .bawmrp {
padding: 0 100px 5px 20px;
background: transparent;
border-left: 1px solid #fff;
border-bottom: 1px solid #fff;
border-right: 1px solid #fff;
}
.single .bawmrp p {
fcolor: #fff;
}
.single .bawmrp h3 {
font-size: 0.7rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif;
font-weight: 800 !important;
text-transform: uppercase;
background: unset;
margin-bottom: 2px;
letter-spacing: 3px;
padding: 0 !important;
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.container#magazine-media-content {
padding: 0 25px;
background: #000 !important;
color: #fff;
width: 90%;
margin: 0 auto 30px;
}
#magazine-content .kader-breed > p {
color: #fff;
}
.container#magazine-media-content h2 {
font-size: 90px;
line-height: 100%;
border-bottom: white 2px dotted;
letter-spacing: 2px;
padding: 0;
color: #ffffff !important;
}
.container#magazine-media-content h3 {
font-weight: 100;
font-size: 1.55rem;
line-height: 130%;
font-family: "jaf-bernino-sans-condensed",sans-serif;
font-style: normal;
padding: 0 0 40px;
}
#magazine-content .kader-breed {
background-color: #000;
}
#magazine-content h2, .container#magazine-content h2 {
font-size: 30px !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans-condensed', sans-serif;
font-weight: 600;
line-height: 100%;
color: #000 !important;
padding: 10px 0 10px !important;
margin: unset;
}
#magazine-content h3, .container#magazine-content h3 {
font-size: 1.45rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans-comp', sans-serif;
font-weight: 200;
line-height: 130%;
color: #000;
padding: 0 0 20px;
}
#magazine-content div.kader-breed h2 {
padding: 30px 20px 15px !important;
color: #fff !important;
}
#magazine-content div.kader-breed h3 {
padding: 0 20px 10px;
color: #fff;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
div.mag-container {
background-size: calc鵬px + 0.5vw)
background-position: top calc鸂px + 0.5vw) center;
overflow-x: hidden;
background-color: #000;
}
.single-mag_post .mag-pubdate {
color: #fff;
}
.container#magazine-media-content {
padding: 0 calc྾px + 0.5vw)
background: #000 !important;
color: #fff;
width: calc鸴px + 0.5vw)
margin: auto;
}
.container#magazine-media-content p {
color: #fff !important;
}
.container#magazine-media-content h2 {
font-size: calc鳂px + 0.5vw)
line-height: 100%;
border-bottom: white 5px dotted;
letter-spacing: calcƓpx + 0.5vw)
padding: 0;
}
.container#magazine-media-content h3 {
font-weight: 100;
font-size: 1.55rem;
line-height: 130%;
font-family: "jaf-bernino-sans-condensed",sans-serif;
font-style: normal;
padding: 0 0 40px;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: calc鶞px + 0.5vw) auto 0;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳌px + 2vw)
color: #fff !important;
text-shadow: unset;
opacity: 1.0;
}
.single-mag_post #content #magazine-content {
background: transparent;
}
#magazine-content div.mag-author, #magazine-content div.mag-intro {
color: #fff !important;
}
#magazine-content .kader-breed {
background-color: #fff !important;
width: 100vw;
margin: calc྾px + 0.5vw) 0 calc྾px + 0.5vw) calc(-50vw + 310px)
padding: 5vw calc࿒vw - 310px)
}
.container#magazine-content p {
color: #fff;
}
#magazine-content h2, .container#magazine-content h2 {
font-size: calc࿈px + 0.5vw) !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans-condensed', sans-serif;
font-weight: 600;
line-height: 100%;
color: #fff !important;
padding: 0 0 20px !important;
margin: unset;
}
#magazine-content h3, .container#magazine-content h3 {
font-size: 1.95rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans-comp', sans-serif;
font-weight: 200;
line-height: 130%;
color: #fff;
padding: 0 0 20px;
}
#magazine-content .kader-breed > p {
padding: 0;
color: #000 !important;
}
#magazine-content .kader-breed > h2, #magazine-content .kader-breed > h3 {
color: #000 !important;
}
.single .bawmrp a:link, .single .bawmrp a:visited, .single .bawmrp a:hover, .single .bawmrp a:active {
color: #fff !important;
}
}
De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) adviseert om een publieke bank op te richten. Een bank die een risicovrije spaar- en betaalrekening moet bieden. Een bank die als enige bank nog zelf geld mag maken, om schulden en een crisis te voorkomen.Door Christine DirkseDirk BezemerHoogleraar economie‘De hoeveelheid geld die er is, groeit mee met de economie. Dat komt doordat banken geld bij kunnen maken. Als je een lening afsluit, bijvoorbeeld een hypotheek, krijg je geld van de bank op je rekening. Dat geld heeft de bank niet op voorraad, maar maakt de bank bij. Dat gaat goed, zolang die leningen ook afbetaald worden. Als er te veel schulden zijn, kan dat leiden tot een crisis.De WRR stelt nu voor om een publieke bank op te richten. Het idee is dan dat alleen die publieke bank nog geld bij kan maken. Commerciële banken mogen dat dan niet meer. Met als argument dat deze publieke bank – de overheid dus – zich niet laat leiden door de hype van de dag, maar verstandig omgaat met het afsluiten van leningen.De vraag is of deze maatregel zin heeft. Maar ik denk dat ook de overheid niet altijd in het algemeen belang handelt. Ook ambtenaren kunnen zich laten leiden door de waan van de dag. Het is wel goed om een nieuwe crisis te willen voorkomen, maar de vraag is of dit de juiste maatregel is. Met betere regulering van de commerciële banken kun je ook de veiligheid vergroten.’Boudewijn de BruinHoogleraar financiële ethiek‘De vraag of publieke banken gewenst zijn, hangt samen met je opvatting over de staat: moet de staat alles regelen (communisme) of juist zo weinig mogelijk regelen (liberalisme)?De politiek probeert van Nederland soms een bedrijf te maken – BV Nederland. Maar een land is geen bedrijf: als de nieuwe voorwaarden (belasting, wetten) ons niet bevallen kunnen we niet zomaar kiezen voor de concurrent. Ook is er geen marktwerking. Een land is geen bedrijf en moet daar dus ook niet naar handelen.Dat wil niet zeggen dat we niet sommige staatszaken in een bedrijf kunnen zetten. Maar bij de bank zou dat betekenen dat ambtenaren de kredietverlening moeten doen. Zij missen echter de expertise en zijn opgeleid om dienstbaar te zijn, niet om commercieel te denken. Terwijl dat juist nodig is voor een bank.Dus óf je gaat de overheid commerciëler maken – wat juist risico’s met zich meebrengt en waarmee het verschil tussen een publieke en private bank weer kleiner wordt – of je laat ambtenaren beslissen, die de expertise missen. Beide opties lijkt me geen goed idee.We moeten niet vergeten dat ook deregulering soms voordelen heeft. Als je dat goed opzet, kan dat er ook toe leiden dat bedrijven (bijvoorbeeld kredietbeoordelaars en banken) beter hun verantwoordelijkheden nemen. Je hoeft het niet altijd naar de staat toe te trekken.’Bert ScholtensHoogleraar economie‘We hebben in Nederland meer dan een eeuw lang een publieke bank gehad. In de negentiende eeuw hadden alleen bedrijven en de elite een bankrekening. De Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen richtte plaatselijk spaarbanken op om ook het volk toegang te geven tot financiële diensten.Dat leidde in 1881 tot oprichting van de Rijkspostspaarbank (RPB), een landelijke spaarbank in handen van de overheid. Niet veel later ontstond ook de Postcheque- en Girodienst (PCGD), die ook het gebruik van cheques en giro voor Nederlanders toegankelijk maakte.Deze twee diensten legden het echter af tegen commerciële banken. In een poging om een concurrerende overheidsbank te krijgen, werden RPB en PCGD daarom gefuseerd tot Postgiro en later de Postbank.Binnen een paar jaar werd de Postbank echter al overgenomen door commerciële banken. Toch bestaan er nog steeds publieke banken. Bijvoorbeeld de Nationale Investeringsbank en de Nederlandse Bank. Ook SNS is nog steeds voor meer dan de helft in overheidshanden.Het voorstel van de WRR is uiteindelijk bedoeld om risico’s in te perken. Dat wilde men honderd jaar geleden met de Rijkspostspaarbank ook al. Maar bankieren zonder risico onmogelijk. Het is net zoiets als streven naar de ontwikkeling van een perpetuum mobile of eeuwige jeugd. Het streven is mooi en zeker het proberen waard, maar garanties zijn er niet.’
» link » minder
|
Thu, 31 Jan 2019 09:11:51 +0000
» meer
Weg met het parafencircus
Topic: opinie-blogs, https://www.ukrant.nl/?p=101336
Docent Pieter Boele van Hensbroek ergert zich er kapot aan: voor elk voorstel en elke cadeaubon moet hij goedkeuring vragen van een hele reeks mensen.Researchcoördinator en universitair docent Pieter Boele van Hensbroek ergert zich er kapot aan: voor elk voorstel en elke cadeaubon moet hij goedkeuring vragen van een hele reeks mensen.Door Pieter Boele van HensbroekHet indienen van projectvoorstellen hoort bij je academische werk. Je doet het naast je lopende taken in onderwijs en onderzoek, en zeker bij aanbestedingen en calls is er aanzienlijke tijdsdruk. Diverse uitstekende afdelingen kunnen je helpen, zoals ISR (International Strategy and Relations) voor internationale projecten. Maar toch is onze eigen instelling een van de grootste obstakels.Dat komt door een tijdrovend en goeddeels zinloos parafencircus, voordat de legal representative van de instelling (de voorzitter van het college van bestuur) tekent en je een voorstel kunt indienen.Hij tekent namelijk alleen als er parafen zijn van Algemeen Bestuurlijke en Juridische Zaken (ABJZ), van de betreffende centrale afdeling (voor internationale projecten is dat ISR) en van de betreffende faculteit. En ja, dat laatste vereist weer nieuwe parafen en notities, want het faculteitsbestuur moet akkoord geven (als je geluk hebt alleen de directeur beheer).De snelste weg naar het Facilitair Bedrijf (FB) is weer via iemand van financiën die internationale projecten doet en/of de internationaliseringsfunctionaris die een kleine notitie schrijft bij je voorstel en begroting.Begroting? Voorstel? Dat is juist waar je nog als een bezetene mee bezig bent: een strategie voor je project bedenken, consortiumpartners in Nederland en in het bestemmingsland zoeken, inclusief een paraaf van hun instellingshoofd, de strategie, het activiteitenplan en de taakverdeling uitwerken, dan een begroting maken en daarop akkoord van je consortiumpartners krijgen. Pas dan heb je een voorstel en begroting om het lange RUG-parafencircus in te gaan.Dat circus is ook nog eens goeddeels zinloos – veel snelle en marginale toetsingen, terwijl de risico’s minimaal zijn en ook geheel bij de uitvoerders (jijzelf en je collega’s) liggen.Bijna alle projecten gaan niet om financiële investeringen, maar om stafinzet (adviezen en cursussen geven, begeleiden van promovendi, cursusontwikkeling) in een overzienbare periode van twee tot vier jaar. Maar stafinzet is een kwestie van je eigen tijd – met je direct leidinggevende af te stemmen, niet van het FB of het bestuurscollege. De meeste programma’s hanteren vaste en redelijk hoge tarieven, dus de afdeling zelf heeft er profijt van en zal ook zelf moeten repareren als een staflid uitvalt of er iets misgaat.Voor bestuurders is het natuurlijk prettig om maximaal ingedekt te zijn, maar de actieve academische staf wordt opgezadeld met een hoop extra werk en soms een onmogelijk tijdpad.Vorige week nog moesten wij een simpel verzoek tot deelname, als partner, aan een interessant Erasmus+project afwijzen vanwege het tijdrovende RUG-parafentraject – nota bene als onderaannemer van een voor de RUG zeer bekende en goede partner van de Coimbragroep en zonder enig risico.De meeste financiers, programma’s en consortiumpartners zijn zeer betrouwbaar en zeer bekend bij de RUG, inclusief de tarieven, dus wat valt er eigenlijk voor doorslaggevends te toetsen door directeur beheer, FB, ABJZ enzovoort enzovoort? (ISR schijnt zelfs te toetsen of het project wel in het belang van de RUG is – zijn de ondersteunende centrale afdelingen een soort poortwachters voor academische initiatieven geworden?)Het hele circus zou vervangen kunnen worden door één centrale ‘paraaf-commissaris’ die projectvoorstellen van staf en afdelingen één keer heel goed bekijkt op risico’s voor de RUG als geheel en dagelijks bij de bestuursvoorzitter langsgaat. Dat ontlast niet alleen de academische staf, maar ook de bestuurders en ambtenaren van een boel zinloos gedoe.Misschien laat dat hen tijd om dingen te doen die dramatisch verwaarloosd worden: Wanneer hebt u voor het laatst een bezoekje gekregen van een lid van het FB of bestuurscollege om zich te laten informeren over onderzoek en onderwijs op uw afdeling?Minder parafen zou de instelling in meer dan één opzicht goed doen. Überhaupt zou minder accountantslogica een zegen zijn voor de instelling: om een VVV-bon bij de kas in het academiegebouw te bemachtigen (per RUG-ordonance een bon van maximaal 25 euro, je zou eens te vrijgevig kunnen worden van het geld van je eigen afdeling) heb je de handtekening van je leidinggevende én de handtekening van de facultaire financial controller nodig – de assistent-controller is zelfs niet genoeg voor 25 euro.Het parafencircus toont zo nog een serieus probleem: elke extra paraaf is een extra motie van wantrouwen tegen de RUG-staf – tegen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen beslissingen. De accountantslogica waar het systeem op gebaseerd lijkt te zijn, is klassiek verwoord in de roemruchte uitspraak ‘Vertrouwen is goed, controle is beter’ van de Russische revolutionair Lenin (die zichzelf overigens niet liet controleren).Waarom kan de RUG-administratie het niet doen met een stelling die beter past bij een academische instelling? Iets als: Faciliteren is beter dan controleren.Pieter Boele Van Hensbroek is research coördinator van Globalisation Studies Groningen (GSG) en universitair docent wijsbegeerte
» link » minder
|
Thu, 31 Jan 2019 08:15:00 +0000
» meer
‘Geschiedenisonderwijs drijft op veredelde trucjes’
Topic: universiteit, wetenschap-onderwijs, Cito, geschiedenis, Huijgen, onderwijs, vakdidacticus, Vliegende Hollander, https://www.ukrant.nl/?p=101378
Het geschiedenisonderwijs lijkt op de Vliegende Hollander. Het heeft een spookbemanning en geen kompas, zegt vakdidacticus en docent Tim Huijgen.Het geschiedenisonderwijs in Nederland lijkt op het mythische schip de Vliegende Hollander: het heeft een spookbemanning en geen kompas. Dat vindt vakdidacticus en geschiedenisdocent Tim Huijgen van de RUG. Hij wil dat de leraar weer bepaalt waar de les over gaat.Door Christien BoomsmaIs het echt zo erg met het geschiedenisonderwijs?‘Ja, dat vind ik wel. Er is onvoldoende belangstelling voor wat wij, als docenten, de leerlingen eigenlijk willen bijbrengen: een brede kijk op de wereld en op andere culturen. Het vak gaat tegenwoordig niet over het aanleren van historisch besef, of over kritisch redeneren. Wat ze wel leren zijn veredelde trucjes die kinderen toepassen om het examen te kunnen halen.’Hoe bedoel je dat precies?‘Neem het examenonderdeel waar leerlingen zes gebeurtenissen over een thema in de juiste tijdsvolgorde moeten zetten. Het lijkt alsof je chronologisch besef toetst, maar in feite hoeven ze alleen op signaalwoorden te letten. Zien ze het woord ‘fabriek’ dan hoort dat bij ‘Industriële revolutie 1800-1900’. De vraag is of je dát wilt testen, of een vaardigheid om kritisch te kijken naar bronnen en een zeker historisch besef, waardoor ze snappen dat het niet handig is om in je blootje in een Aziatische tempel te gaan rondlopen, zoals tegenwoordig nog wel eens gebeurt.’Waar is het misgegaan, dan?‘Toen het Historisch Nieuwsblad in de jaren negentig een geschiedenistestje deed met parlementariërs, waren de resultaten schrikbarend. Meteen barstte een discussie los over het geschiedenisonderwijs, dat resulteerde in een pleidooi om leerlingen oriënterende kennis aan te leren over bepaalde tijdvakken en ze dan aan de hand dáárvan historische vaardigheden te laten toepassen.Het idee is fantastisch, maar Cito kon het niet toetsen. De ene docent behandelt ‘de eerste stedelijke samenlevingen’ misschien door te vertellen over Jericho, terwijl een ander de stad Ur erbij haalt. De discussie eindigde met een halfbakken compromis waarbij de tijdvakken verplichte stof werden en er nog drie of vier historische onderwerpen bijkwamen. Maar het middel – de tijdvakken – zijn een doel geworden. En daar moeten we vanaf.’En de docenten dan? Moeten die niet gewoon beter onderwijs geven?‘De docenten zitten in een lastig parket. De samenleving wil immers meetbaar onderwijs. Als eindexamendocent moet je elk jaar een rapportage overleggen, die meet hoe jouw leerlingen het hebben gedaan. En als je een paar keer onder het landelijk gemiddelde duikt, gaat de de schoolleiding zich ermee bemoeien. Het gevolg van die afrekencultuur is dat docenten er alles aan doen om te zorgen dat hun leerlingen maar vooral dat examen halen. Maar wat hebben ze ze werkelijk geleerd?’Is er nog toekomst voor het geschiedenisonderwijs? ‘Absoluut. Als we de leraren het vertrouwen teruggeven. Laat hen het curriculum bepalen, in plaats van Den Haag. Ik geef zelf les op een havo/vwo-school en we hebben daar laatst leerlingen thema’s laten kiezen, waar wij als docenten vervolgens college over gaven. Ze kwamen met 9/11, maar ook met de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, Rosa Parks en Martin Luther King. De leerlingen waren superenthousiast, maar wij ook!We moeten af van het eindexamen in de huidige vorm. Laat leerlingen in hun eindexamenjaar een historisch onderzoek doen over een zelfgekozen onderwerp, dat dan vijftig procent van hun cijfer beslaan. Het centraal schriftelijk kan ook een essay of betoog worden, waarop ze op basis van gegeven bronnen stellingen uitwerken. In het buitenland, Engeland en Noorwegen is daar al ervaring mee als toetsvorm.Waar het om gaat, is dat we goed moeten bedenken wat we kinderen willen bijbrengen. Gaat het om het reproduceren van historische feiten? Het aanleren van een trucje? Of willen we mensen die actief kunnen bijdragen aan actuele maatschappelijke kwesties en discussies? Denk aan het terrorismedebat, het migratiedossier. We hebben mensen nodig die inzicht hebben in de gedachten en motivaties van mensen uit een andere context. En met goed geschiedenisonderwijs kun je ze dat leren.’
» link » minder
|
Wed, 30 Jan 2019 17:56:33 +0000
» meer
Marc Kramer (FEB) Docent van het Jaar 2018
Topic: medewerkers, nieuws, universiteit, docent, docent van het jaar, lesgeven, verkiezing, https://www.ukrant.nl/?p=101734
Docent economie en bedrijfskunde Marc Kramer is gekozen tot Docent van het Jaar 2018. Han Thomas Adriaenssen en Maria Ioannou werden gedeeld tweede.Docent economie en bedrijfskunde Marc Kramer is gekozen tot Docent van het Jaar 2018. De gedeelde tweede prijs ging naar Han Thomas Adriaenssen van de faculteit wijsbegeerte en Maria Ioannou van het University College.Door Joas de JongDat heeft een vakjury woensdagmiddag bepaald. Kramer won behalve de eer een bedrag van vijfduizend euro en een kunstwerk en hij mag een vak inrichten voor het Honourscollege. Hij was genomineerd namens de faculteit economie en bedrijfskunde, waar hij zich voornamelijk bezighoudt met het gedrag van beleggers.In totaal waren er tien docenten genomineerd, elk voorgedragen door hun eigen faculteit. Alle tien gaven een college van acht minuten over een onderwerp dat dicht bij hun expertise ligt.MarshmallowsKramer benutte de spreektijd door te spreken over de psychologie achter sparen, waarbij hij een experiment met marshmallows vergeleek met sparen voor je pensioen.Uit dit experiment werd duidelijk dat mensen liever meteen twee marshmallows opeten, dan dat ze er een opzij schuiven voor later. En dat dit gedrag lijkt op hoe mensen sparen voor hun pensioen.Daarbij gebruikte Kramer het concept verliesaversie, wat inhoudt dat mensen vaak weinig wilskracht hebben en het haten om iets te verliezen. Het verlies van iets nu voelt dan minder goed dan de winst die je later ervaart.Han Thomas Adriaenssen (links) en Maria IoannouNadenkenAdriaenssen liet de zaal nadenken over het bewijs van het bestaan van God aan de hand van de middeleeuwse teksten van aartsbisschop Anselm. Ioannou sprak over haar jeugd op Cyprus en hoe dit haar heeft gebracht tot haar onderzoek van ‘de ander’ in kinderliteratuur. Beiden wonnen hiermee 2500 euro.Voorafgaand aan de tien minicolleges gaf Julie Schell van de University of Texas een college over leren. Ze vertelde dat de meeste mensen een verkeerd beeld hebben van hoe je optimaal leert. In plaats van stof constant te herhalen, is het juist beter om je het te herinneren, legde ze uit.
» link » minder
|
Wed, 30 Jan 2019 15:13:53 +0000
» meer
Sexy zonder centen
Topic: niet op home, https://www.ukrant.nl/?post_type=mag_post&p=101708
Indianenhemdje ླ eeuw) – mogelijk met beschermende magische krachten – dat ooit toebehoorde aan de kleinzoon van Sioux-opperhoofd Sitting Bull. Uit de volkenkundige collectie van het UM. Spannende objecten heeft het Universiteitsmuseum genoeg. Maar hoe kan het museum mensen trekken met een minimaal budget? ‘Geld is niet de hoofdzaak.’ Door Sisi van Halsema / Foto’s […]
@media screen and (max-width: 767px) {
div#magazine-media-content {
display: none;
}
.fototxt-museum {
display: none;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
div.mag-container.clearfix {
overflow-x: hidden;
}
.container#magazine-content img.museum-mobiel {
display: none;
}
.single .left .jumbotron#magazine-head {
height: 70vh;
}
.single-mag_post #content #magazine-content {
background: rgba鴿,255,255,0.0)
box-shadow: 0px 5px 30px #000;
box-shadow: none;
padding: 0 20px;
}
/* Styling datum en logo.
* witte tekst en logo
* verwijderen indien liever donkere variant
* ook bij @media (min-width: 1280px) */
.single-mag_post .mag-pubdate {
color: #fff;
text-shadow: 0.04vw 0.04vw 0.5vw #000
z-index: 1;
}
#magazine-header #magazine-label {
padding: calc(.2em + 0.4vw)
font-size: calcƒ.0rem + 1vw)
right: -5vw;
}
div.mag-container.clearfix {
background-size: cover
}
.container#magazine-media-content {
text-align: center;
top: 0;
left: 0;
width: 100vw;
height: 100vh;
margin-bottom: -100vh;
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2019/01/universiteitsmuseum-bg-rbf.jpg) bottom center no-repeat !important;
background-size: cover !important;
}
/* Test animatie kopregel
* marge boven en onder verkleind */
#magazine-head-content {
transition: all 0.7s ease-in-out; /* Ensures that the element is being transformed in the 3d context so that hw acceleration kicks in where appropriate. */
transition-delay: 0.2s;
}
#magazine-head:hover #magazine-head-content, #magazine-head.hover_effect #magazine-head-content {
opacity: 0.3;
}
/* Styling van kop-container.
* marge boven en onder verkleind */
div#magazine-head-content.container {
margin: 12vh auto 0 !important;
padding: 0;
background: transparent !important;
transform: translateƐ, 0)
min-height: 88vh;
}
/* Styling van chapeau.
* Kleur is rood in dit geval;
* letter-grootte iets verhoogd */
#magazine-head-content h1.responsive_headline {
background: transparent;
padding: 0;
font-size: calcྱpx + 0.5vw) !important;
letter-spacing: 0.3vw;
margin-bottom: 1.5vw;
text-shadow: 0.1vw 0.1vw 1.2vw #000;
opacity: 1.0;
}
span.chapeau-bg {
background: transparent;
color: #fff !important;
}
/* Styling van de hoofdkop.
* Kleur is rood in dit geval;
* schaduw is uitgezet
* transparantie is uitgezet */
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳴px + 5vw)
color: #fff !important;
text-shadow: 0.3vw 0.3vw 1.4vw #000;
opacity: 1.0;
}
.fototxt-museum {
bottom: 20px;
}
.museum-boven, .museum-onder {
width: 100vw;
padding: 0 calc࿒vw - 330px) 40px;
margin: 0 0 20px calc(-50vw + 50%)
background-color: #fff;
}
.museum-boven {
margin-bottom: 95vh;
padding-top: 10px;
}
.crunchify-social {
background: #fff;
padding: 40px 30px 30px;
}
.container#magazine-content img {
margin: 0px auto 20px;
}
/* Styling van de tussenkopjes
* en kader-kopjes.
* Kleur is rood in dit geval */
#magazine-content .kader-links h2,
#magazine-content .kader-rechts h2,
#magazine-content .kader-breed h2,
.container#magazine-content h2 {
color: #c35865 !important;
}
#magazine-content .kader-breed h2 {
color: #ffffff96 !important;
padding-top: 30px !important;
font-weight: 100;
}
/* Styling van de kader-tekst.
* verander #000 in #fff bij donkere kaders */
#magazine-content .kader-links p,
#magazine-content .kader-rechts p,
#magazine-content .kader-breed p,
.container-kort>p {
color: #000 !important;
}
#magazine-content .kader-links {
background-color: #fff !important;
width: 350px;
}
#magazine-content .kader-rechts {
background-color: #fff !important;
width: 350px;
}
#magazine-content .kader-breed {
margin: 34px 0 20px -20px;
width: calc鲤% + 40px)
float: unset !important;
background-color: rgba࿚, 74, 90, 0.43) !important;
padding: 0 0 12px;
}
#magazine-content blockquote {
background-color: transparent;
}
#magazine-content blockquote:before {
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/11/quote-oud-roze.png)
}
}
@media (min-width: 1280px) {
.fototxt-museum {
position: absolute;
left: calc(-50vw + 50% + 40px)
top: 20px;
max-width: calc࿒vw - 50% - 120px)
display: block;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳴px + 3vw)
}
#magazine-content .kader-links {
background-color: #fff !important;
width: 600px;
margin-left: -200px;
}
#magazine-content .kader-rechts {
background-color: #fff !important;
width: 600px;
margin-right: -200px;
}
.single .bawmrp, .crunchify-social, .pagelink {
padding: 40px calc࿒vw - 50%) 40px !important;
background: #fff !important;
width: 100vw;
margin: -20px calc(-50vw + 50%) !important;
}
.single .bawmrp h3 {
background: transparent !important;
}
.container#magazine-content #disqus_thread {
padding: 40px calc࿒vw - 50%) 40px !important;
background: #fff !important;
margin: 20px 0 -30px 0 !important;
margin-left: calc(-50vw + 50%) !important;
width: 100vw !important;
overflow-x: hidden;
}
.container#magazine-content #disqus_thread > iframe {
/* padding: 40px calc࿒vw - 50%) 40px !important; */
background: #fff !important;
/* margin: 20px calc(-50vw + 50%) 0 0 !important; */
}
}
@media only screen and (min-device-width : 768px) and (max-device-width : 1024px)
and (orientation : landscape) {
#content.site-content {
background: #0e2337 url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2019/01/universiteitsmuseum-bg2-rbf.jpg) center center no-repeat;
background-size: cover;
height: calc鲤vh + 60px)
overflow: scroll;
}
body {
-webkit-overflow-scrolling: touch; overflow: scroll;
}
.mag-container {
background: unset;
padding-bottom: 0;
}
#magazine-header #magazine-label {
right: 5vw;
}
.single .left .jumbotron#magazine-head {
background-position: left top !important;
padding: 44vh 30px 30vh !important;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳌px + 5vw)
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 12vw auto 35vw;
}
.single-mag_post #magazine-logo {
width: 8.5vw;
height: 8.5vw;
position: absolute;
top: -2vw;
}
.single-mag_post .mag-pubdate {
position: fixed;
margin: 8.9vw 0;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 5vw auto 32vw;
padding: 2vw 0.5vw;
background: transparent !important;
}
}
@media only screen and (min-device-width : 768px) and (max-device-width : 1024px)
and (orientation : portrait) {
#content.site-content {
background: #0e2337 url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2019/01/universiteitsmuseum-bg2-rbf.jpg) center right no-repeat;
background-size: cover;
height: calc鲤vh + 60px)
overflow: scroll;
}
body {
-webkit-overflow-scrolling: touch; overflow: scroll;
}
.single-mag_post #content #magazine-content {
background: rgba鴿,255,255,0.0)
}
.mag-container {
background: unset;
padding-bottom: 0;
}
#magazine-header #magazine-label {
right: 5vw;
}
.single .left .jumbotron#magazine-head {
background-position: left top !important;
padding: 54vh 30px 50vh !important;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳌px + 5vw)
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 12vw auto 35vw;
}
.single-mag_post #magazine-logo {
width: 8.5vw;
height: 8.5vw;
position: absolute;
top: -2vw;
}
.single-mag_post .mag-pubdate {
position: fixed;
margin: 8.9vw 0;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 5vw auto 32vw;
padding: 2vw 0.5vw;
background: transparent !important;
}
}
Indianenhemdje ླ eeuw) – mogelijk met beschermende magische krachten – dat ooit toebehoorde aan de kleinzoon van Sioux-opperhoofd Sitting Bull. Uit de volkenkundige collectie van het UM.Spannende objecten heeft het Universiteitsmuseum genoeg. Maar hoe kan het museum mensen trekken met een minimaal budget? ‘Geld is niet de hoofdzaak.’Door Sisi van Halsema / Foto’s Reyer BoxemVerstopt in een steegje in de Oude Kijk In ’t Jatstraat, in de schaduw van de Universiteitsbibliotheek, bevindt zich het Universiteitsmuseum van Groningen: een klein museum, maar met een fabelachtige collectie.Wil je een tijdreis maken door de geschiedenis van de wetenschap, dan moet je een rondleiding zien te krijgen in het museumdepot. En dan het liefst door Jan Waling Huisman, die al dertig jaar één van de collectiebeheerders is. Achter elk object schuilt een verhaal en Jan Waling vertelt die verhalen als geen ander.Hij toont je de honderden opgezette vogels, een kolossale nijlpaardschedel, het skelet van een emoe – allemaal afkomstig uit de verzameling van Groningse zoologen uit de negentiende eeuw.Er is een verzameling bizarre objecten op sterk water (niet voor mensen met een zwakke maag) waarmee medische studenten leerden hoe een baby zich ontwikkelt, welke misvormingen mogelijk zijn, of wat de fysieke gevolgen zijn van een ziekte als tuberculose.MeteorietHij weet van de zeldzame meteoriet die de beroemde Petrus Camper ooit ontving van een collega uit Rusland, maar ook van de hoed die archeoloog Van Giffen droeg tijdens zijn opgravingen, of de Nobelpenning die ‘onze’ Nobelprijswinnaar Ben Feringa aan het museum schonk.Zo’n collectie moet de sleutel zijn tot een goedlopend museum, toch?Iedereen die aan de RUG heeft gestudeerd, moet minstens één keer zijn geweest Maar zo simpel is het niet. Het verhaal van de wetenschap vergt meer dan een vitrinekast en een informatiebordje. Er is creativiteit nodig, een goede organisatie, een energiek team. En geld.En dat is de spagaat waarin het UM zich bevindt: hoe kun je de collectie tot zijn recht laten komen in een kleine ruimte en met beperkt budget?BezoekersRijsimulator van het Verkeerskundig StudiecentrumSlechts 11.000 mensen vonden in 2018 hun weg door het nauwe steegje –inclusief schoolklassen die een rondleiding boekten bij de afdeling educatie. Toegegeven, dat beeld is een tikje vertekend doordat het museum wegens renovatie vier maanden sloot, maar toch.Tegelijk laten andere musea, zoals Museum Boerhaave in Leiden of het Universiteitsmuseum van Utrecht, zien dat het goed mogelijk is om met een wetenschappelijke collectie veel mensen te bereiken: Boerhaave trekt jaarlijks al snel 100.000 bezoekers en Utrecht haalde in 2017 maar liefst 75.000 bezoekers binnen. Hoe? Beide musea starten met een frisse website, waarop ze de sterke punten in hun collectie in de etalage zetten. Informatievoorziening is professioneel en interactief. Ze verrassen en sturen de bezoeker naar buiten met een gevoel van verwondering.Maar het UM lijkt te worstelen met de manier waarop het naar buiten moet treden. Veel studenten weten niet eens dat het bestaat. Wie wel binnenkomt, ziet talloze mysterieuze objecten in glazen vitrines, maar wat ze doen? Waarom ze er staan? Tentoonstellingen zijn vaak ‘plat’ met veel leeswerk en weinig beleving.De grote ommekeerNieuw is de worsteling niet. In het verleden leek de grote ommekeer een paar maal binnen handbereik. Toen er vergevorderde plannen waren om de kleine Groningse musea samen te voegen tot een groot museum – twintig jaar geleden. Of toen het museum een nieuw pand kreeg en Wim T. Schippers de openingstentoonstelling ‘Sporen van het Spullenbeest’ maakte – vijftien jaar geleden.Of het moment dat het UM onder de nieuwe afdeling Erfgoed van de RUG ging vallen en deskundigen pleitten voor meer geld, zodat het UM zich werkelijk zou kunnen profileren – vijf jaar geleden. Want – stelden die – het was wel degelijk mogelijk een bloeiend museum neer te zetten met de collectie.
Fantoombaby van zeemleer met afneembare navelstreng uit de medische collectie van het UM. Studenten geneeskunde oefenden vanaf 1867 bevallingen met dergelijke poppen.TeleurstellingMaar alle plannen liepen spaak. ‘Over de gestaakte samenvoeging van de kleine Groningse musea heerste teleurstelling. Dat zou een ultieme kans geweest zijn: meer ruimte, meer conservatoren’, zegt interim-hoofd Arjen Dijkstra, die sinds september het museumteam leidt.Zelfs lustrumjaar 2014, waarin het museum een recordaantal van 25.000 bezoekers trok, maakte dat niet goed. ‘De energie was er een beetje uit’, zegt Dijkstra. ‘De discussie over de toekomst en de plannen van het museum kost veel energie.’Het museum zal echt geld moeten bijverdienenDe laatste plannen dateren van zo’n anderhalf jaar geleden toen een speciale commissie – opnieuw – in opdracht van het college van bestuur nadacht over de toekomst van het UM en een plan maakte dat ‘UM modern’ heette.InteractiePrunus ླe eeuw) op sterk water uit de farmacognostische collectie, waarmee farmaciestudenten kennis opdeden van geneeskrachtige planten.Dat plan is inmiddels goedgekeurd, maar de inhoud blijft zorgvuldig geheim. En Dijkstra wil ook niets kwijt over de stappen die worden ondernomen om het in praktijk te brengen. ‘Ik ben nog in gesprek met het college. Het moeilijke is dat het tijd kost alles goed af te stemmen. Dat is ingewikkelder dan ik had verwacht,’ zegt Dijkstra.In elk geval wil hij in dat moderne museum de verhalen zo vertellen dat je ze niet simpelweg aanhoort, of leest, maar er zelf een rol in speelt. ‘We moeten een plek worden waar studenten iets van hun studie kunnen toepassen. Voor oud-studenten moeten we een plek zijn die hun terugbrengt naar hun studententijd.’Een middelgroot museum moet dan mogelijk zijn. Dat houdt in: tussen de 20.000 en 30.000 bezoekers structureel. En Dijkstra wil meer studenten zien. ‘Anders blijf je iets wat over de universiteit gaat, zonder dat je de motor ervan – de student dus – erbij betrekt. Het liefst wil ik dat iedereen die aan de RUG heeft gestudeerd, tenminste een keer in ons museum is geweest.’BijverdienenMaar als Dijkstra die ambitie wil realiseren, moet er financieel wel iets gebeuren: op een begroting van zeven ton, waarvan ruim vijf aan personeelskosten opgaan, blijft er maar zo’n 130.000 euro over voor al het andere, inclusief tentoonstellingen. Dat is niet zo veel, als je bedenkt dat een tentoonstelling al gauw tussen de 20.000 en 200.000 euro kost.‘Dat is inderdaad niet veel’, beaamt hij. 𣛪 000 is niet genoeg om alle plannen uit te voeren. Het museum zal echt geld moeten bijverdienen.’Een plek waar buitenstaanders kennismaken met de RUGHij hoopt dat vooral te doen door fondsen te werven. Daarnaast vraagt het UM dat tot voor kort nog gratis was, tegenwoordig drie euro entree. Alleen medewerkers en studenten mogen voortaan nog zonder entree naar binnen.Een vanzelfsprekende stap, vindt Dijkstra. Andere universiteitsmusea doen het al jaren. ‘Mensen die graag naar een museum willen gaan, doen dat meestal niet omdat het museum gratis is.’SteunToch kan hij niet ontkennen dat voor de transformatie naar een moderner museum, nog veel meer nodig is. Een bijdrage vanuit de universiteit is noodzakelijk. ‘Maar,’ zegt Dijkstra, ‘alléén een structurele ophoging van de begroting is niet interessant voor ons. Dat zou ons als museum lui maken.’Maar meer nog hoopt hij op steun vanuit het bestuur. ‘Steun om het UM een plek te laten zijn waar studenten en medewerkers de geschiedenis van de universiteit leren kennen. Een plek waar buitenstaanders en alumni kennis kunnen maken met de RUG en Groningen. Ik vind dat belangrijker dan dat het college ons geld geeft en zegt “doe er wat leuks mee”.’DoerakVoorlopig experimenteert het UM alvast met het bereiken van de studentendoelgroep. Toen university cat Doerak in korte tijd beroemd werd, reageerde het museum door een tentoonstelling over universiteitskatten te organiseren, gecombineerd met serieuzere stukken, zoals kattenschedels die zijn opgegraven door de beroemde archeoloog Van Giffen.Ook is kunsthistorica Eva Rovers als gastconservator bezig met de herinrichting van de educatieruimte, in samenwerking met Vera Art Division. Ze maken ruimtelijke objecten en het wordt ontzettend gaaf, zegt Dijkstra. ‘Ik hoop in de toekomst echt meer van dit soort samenwerkingen te kunnen aangaan.’Op 5 juni is de officiële heropening van het Universiteitsmuseum en zijn alle zalen weer te bezoeken.
» link » minder
|
Wed, 30 Jan 2019 10:48:58 +0000
» meer
Eindelijk, na anderhalf jaar, een aannemer voor Feringa Building
Topic: nieuws, universiteit, beta, feringa, nieuwbouw, zernike, https://www.ukrant.nl/?p=101615
Er is eindelijk, na anderhalf jaar, een aannemer gevonden voor de bouw van de prestigieuze Feringa Building van de Faculty of Science and Engineering.Eindelijk is er een aannemer gevonden voor de bouw van de prestigieuze Feringa Building van de Faculty of Science and Engineering. Anderhalf jaar nadat de RUG de aanbesteding stopzette.Door Zander LammeTwee bedrijven die bij de plannen betrokken zijn – Ector Hoogstad Architecten en adviesbureau Dukers & De Cock – bevestigen dat er inderdaad een aannemer gevonden is. Woordvoerder van de RUG Jorien Bakker bevestigt dat de contractbesprekingen zich in de eindfase bevinden.De Feringa Building moet Nijenborgh 4 vervangen, dat ernstig verouderd is en in toenemende mate kampt met problemen. Bovendien groeit de faculteit snel, waardoor het steeds moeilijker wordt plaats te bieden aan de alsmaar uitdijende groep studenten en medewerkers.Twaalf voetbalvelden grootHet nieuwe gebouw moet ongeveer 1400 studenten en 850 medewerkers huisvesten op 62.000 vierkante meter, ruim twaalf voetbalvelden groot. Het komt vol te staan met de modernste, trillingsvrije laboratoria en zou in 2022 in gebruik genomen moeten worden. Het is onduidelijk of die datum nog steeds van kracht is.In juli 2017 meldde de universiteit al dat de aanbestedingsprocedure was gestaakt. De aantrekkende economie speelde de universiteit parten. Door de hoogconjunctuur hebben aannemers hun handen vol. Dat leidt tot grote personeelstekorten; in het tweede kwartaal van vorig jaar waren er ruim 16.000 vacatures (CBS). ‘Voortzetting van de procedure zal leiden tot een onoverbrugbaar verschil tussen het projectbudget en de verwachte inschrijfsommen van de aannemers’, meldde het faculteitsbestuur toen.Het faculteitsbestuur van Science en Engineering, waarvoor het gebouw bedoeld is, besloot daarom te kijken hoe er bezuinigd kon worden. Bouwadviesbureau Dukers & De Cock voerde die ‘second opinion’, zoals het werd genoemd, uit. In september liet de RUG weten dat de ‘laboratoria, kantoren en onderwijsomgevingen buiten de aanpassingen zijn gehouden’.Verplaatsing‘In overleg met het ontwerpteam zijn slimmere productspecificaties opgesteld die prijstechnisch gunstiger zijn voor de universiteit, zonder dat het ten koste gaat van degelijkheid. Het hele ontwerp is hierop getoetst en waar mogelijk aangepast’, meldde de RUG. De duurzaamheid en aardbevingsbestendigheid uit het oorspronkelijke plan bleven hetzelfde.Het grootste verschil was de verplaatsing van het gebouw tachtig meter naar het zuiden. Daardoor kan het gebouw in ‘één grote bouwfase’ worden gerealiseerd. Eerder was het de bedoeling om de Feringa Building in twee fases te bouwen. Het zuidelijke deel zou afgelopen jaar al gebouwd moeten zijn; het noordelijke deel zou dan in 2021 volgen.Medewerkers van Science en Engineering zijn blij dat hun nieuwe gebouw eindelijk in zicht lijkt te komen. ‘We beginnen hier ondertussen behoorlijk ongeduldig te worden, dus als er op korte termijn niet duidelijk wordt wat de plannen en tijdschema’s zijn, verliezen we wel een beetje het vertrouwen dat het goed gaat komen’, zegt onderzoekstechnicus Arjen Kamp.Ook voorzitter Hanne Bosch van studievereniging De Chemische Binding is verheugd. ‘Dit is absoluut goed nieuws.’ De vereniging heeft waarschijnlijk de minste vernieuwende elementen van alle onderdelen die verhuizen. ‘Een kantoortje, een opslagruimte, een ledenruimte. Dat is nu nog gefragmenteerd, maar het komt in een ruimte. Mijn voor-, voor-, voorganger heeft voor die plannen nog om tafel gezeten.’
» link » minder
|
Wed, 30 Jan 2019 10:41:22 +0000
» meer
Nee, het is niet normaal
Topic: medewerkers, studenten, Uitgelichte Post, universiteit, grensoverschrijdend, intimidatie, metoo, RUG, seksueel, stalking, verkrachting, https://www.uk
Het UKrant-onderzoek naar seksuele intimidatie onder studenten trok een beerput van nare verhalen open. Verkrachting, bedreiging, stalking, het komt allemaal voor onder studenten. Maar hoe kunnen we nieuwe nare verhalen voorkomen? En wat wordt er al gedaan? Door Thereza Langeler / Video’s Nicole Aldershof / Beeld René Lapoutre ‘Laat één ding duidelijk zijn: seksuele intimidatie en […]
body {
overflow-x: hidden;
}
ul {
list-style-type: disc;
margin-left: 20px;
margin-bottom: 20px;
margin-top: 20px;
}
ul li {
list-style-image: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/06/bullet-pink.png)
font-family: 'jaf-bernino-sans-narrow', sans-serif;
font-weight: 400;
font-size: 18px;
margin-top: 4px;
}
li {
hyphens: auto;
-webkit-font-smoothing: antialiased;
-moz-osx-font-smoothing: antialiased;
font-smoothing: antialiased;
font-size: 18px;
line-height: 140%;
color: #353535;
background: transparent;
font-family: 'jaf-bernino-sans-narrow', sans-serif;
font-weight: 400;
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.barchart3, .barchart2, .barchart {
display: none;
}
#magazine-content .kader-rechts, #magazine-content .kader-links {
background-color: #ff8ab3 !important;
padding: 10px 0 8px;
width: 100vw;
margin: 30px 0 40px -20px;
}
#magazine-content .kader-rechts h3, #magazine-content .kader-links h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: 20px 0 16px;
font-size: 1.0rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
}
#magazine-content .kader-rechts p, #magazine-content .kader-links p {
color: #000;
}
h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: 20px 0 16px;
font-size: 0.8rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
ul {
list-style-type: disc;
margin-left: 60px;
margin-bottom: 24px;
margin-top: 40px;
}
.barchart {
margin: 0;
}
.barchart3 {
margin: 0;
}
img.chart {
display: none !important;
}
.single-mag_post .jumbotron {
min-width: 700px !important;
width: 96vw;
max-width: 80vw !important;
margin: 0 auto;
}
.single-mag_post .jumbotron .container {
width: unset;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 41vw 0 3vw;
}
#magazine-head-content h1.responsive_headline {
font-size: calcྶpx + 1vw) !important;
letter-spacing: 0.45vw;
}
span.chapeau-bg {
background: #000;
padding: 4px 20px 2px 24px;
border: solid 8px #fff;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鲸px + 5vw)
color: rgbƐ, 0, 0) !important;
text-shadow: unset;
opacity: 1;
}
.container#magazine-content h2 {
color: #ff005a !important;
font-size: 200% !important;
padding-top: 15px;
}
#magazine-content .kader-rechts, #magazine-content .kader-links {
background-color: #ff8ab3 !important;
}
#magazine-content .kader-rechts h3, #magazine-content .kader-links h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: 20px 0 16px;
font-size: 1.0rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
}
h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: 20px 0 16px;
font-size: 1.0rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
}
#magazine-content blockquote {
background-color: transparent;
}
#magazine-content blockquote:before {
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/11/quote-donker-roze.png)
}
}
@media screen and (min-width: 992px) {
#magazine-content .kader-rechts {
background-color: #ff8ab3 !important;
width: 400px;
margin-right: -100px;
}
#magazine-content .kader-links {
background-color: #ff8ab3 !important;
width: 400px;
margin-left: -100px;
}
}
@media screen and (min-width: 1500px) {
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳴px + 5vw)
color: rgbƐ, 0, 0) !important;
text-shadow: unset;
opacity: 1;
}
#magazine-content .kader-rechts {
background-color: #ff8ab3 !important;
width: 500px;
margin-right: -300px;
}
#magazine-content .kader-links {
background-color: #ff8ab3 !important;
width: 500px;
margin-left: -300px;
}
}
Het UKrant-onderzoek naar seksuele intimidatie onder studenten trok een beerput van nare verhalen open. Verkrachting, bedreiging, stalking, het komt allemaal voor onder studenten. Maar hoe kunnen we nieuwe nare verhalen voorkomen? En wat wordt er al gedaan?Door Thereza Langeler / Video’s Nicole Aldershof / Beeld René Lapoutre‘Laat één ding duidelijk zijn: seksuele intimidatie en geweld zijn nooit acceptabel.’ Zo reageert rector magnificus Elmer Sterken op het onderzoek van UKrant, waaruit bleek dat studenten veel met intimidatie en grensoverschrijdend gedrag in aanraking komen. Het is klare taal – maar de praktijk strookt er niet mee.De ervaringen van de 222 studenten die ons meldden dat ze met seksueel grensoverschrijdend gedrag te maken kregen, lopen uiteen. Van seksueel geladen opmerkingen of vreemde handen aan je lijf op de dansvloer tot (in 98 gevallen) stalking, bedreiging of verkrachting. De overgrote meerderheid van hen reageert precies zoals de rector het niet wil. Met acceptatie.De MeToo-beweging die eind 2017 op gang kwam, heeft een duidelijke boodschap: tegen seksuele intimidatie moeten we vechten, zoals Sterken ook benadrukt. Maar hoe vecht je tegen iets dat zo veelvormig is en complex?CamerabeeldenVeel van de studenten die onze enquête invulden, leken niet zeker te weten hoe ze hun ervaringen moesten duiden, en relativeerden het met: ‘Het is alleen tijdens borrels’, of: ‘Iedereen heeft dit soort dingen wel eens’, of: ‘Ik zei wel nee, maar deed er lacherig over’. Slechts veertien wendden zich na een vervelende ervaring tot hun vereniging, de RUG of de politie. En van degenen die werden gestalkt, bedreigd of verkracht, maar acht.Heb je ergens melding gemaakt van je ervaringen?
google.charts.load("current", {packages:["corechart"]})
google.charts.setOnLoadCallback(drawChart)
function drawChart() {
var data = google.visualization.arrayToDataTable([
['wanneer', 'wanneer'],
['Ja', 14],
['Nee', 208],
])
var options = {
title: '',
is3D: true,
}
var chart = new google.visualization.PieChart(document.getElementById('piechart_nederlands'))
chart.draw(data, options)
}
Waar heb je je ervaringen gemeld?
google.charts.load("current", {packages:["corechart"]})
google.charts.setOnLoadCallback(drawChart)
function drawChart() {
var data = google.visualization.arrayToDataTable([
["Element", "", { role: "style" } ],
["Bij de RUG ", 4, "color: #ffe787" ],
["Bij mijn vereniging ", 4, "color: #ff5998"],
["Bij de politie", 11, "color: #00ffda"],
])
var view = new google.visualization.DataView(data)
view.setColumns([0, 1,
{ calc: "stringify",
sourceColumn: 1,
type: "string",
role: "annotation" },
2])
var options = {
title: "",
width: 660,
height: 400,
bar: {groupWidth: "95%"},
legend: { position: "none" },
}
var chart = new google.visualization.BarChart(document.getElementById("barchart_nederlands_report"))
chart.draw(view, options)
}
‘De studentenwereld is geen grote klant van ons’, vertelt Jos Dekker van de zedenpolitie Noord-Nederland. ‘Terwijl je weet dat er wel het een en ander moet gebeuren.’ Studenten zijn jong, komen bovengemiddeld veel in aanraking met drank en drugs, begeven zich vaak in het uitgaansleven. ‘En wij zien de camerabeelden wel, uit de binnenstad.’Vastleggen‘Eigenlijk zijn ze sowieso weinig geneigd de politie op te zoeken’, merkt studentagent Petra Koops van ’t Jagt op. ‘Ook voor iets als een gestolen fiets.’ Waarom? Dat weten de agenten niet precies. Jammer, want de politie heeft juist informatie over wat er speelt hard nodig. ‘Dan kunnen we het vastleggen’, legt studentagent Edwin Valkema uit.Waarom Sanne geen aangifte deedMarjolein Renker, de onafhankelijke vertrouwenspersoon van de RUG, heeft vrijwel dezelfde ervaring. In 2018 zochten in totaal dertig studenten haar op, van wie acht wegens seksuele intimidatie.Spreek mensen ook aan als ze iets doen of -zeggen dat niet door de beugel kanIn de UKrant-enquête geven elf studenten aan dat ze de afgelopen jaren een vervelende ervaring gehad hebben met een RUG-docent. Slechts één student maakte bij de RUG melding van het gedrag van haar docent. De andere tien hielden het stil – ook de twee die met opdringerige versierpogingen, stalking en bedreiging te maken kregen. Zij willen aan de UKrant ook niets over hun ervaringen of de daders kwijt.‘Sorry’, schrijft een van hen. ‘Maar er is een reden dat ik hem nooit gemeld heb. Ik voel me niet veilig genoeg om me uit te spreken en ik ben er niet zeker van dat er iets mee zou gebeuren.’ Volgens haar heeft iemand anders onlangs wel geklaagd over de docent in kwestie. ‘Toen kreeg-ie een tik op de vingers en is er verder niets veranderd. Er zijn meer studenten ongepast benaderd door hem, maar ze durven geen van allen iets te zeggen.’Angst‘Akelig’, vindt Renker het verhaal van de studente. ‘Hier lijkt door de leidinggevende niets mee gedaan te zijn. Hoewel het ook kan dat er achter de schermen wel degelijk iets gebeurt, maar dat deze studente dat niet merkt.’De angst om zich uit te spreken herkent ze: ‘Studenten hebben een afhankelijkheidsrelatie met hun docent. Bij een melding met naam en toenaam wordt hoor en wederhoor toegepast. Studenten vinden dat vaak te risicovol – vrezen bijvoorbeeld voor hun beoordeling.’ Al wordt een student die een vervelende ervaring met een docent meldt nooit door diezelfde docent beoordeeld, zegt Renker. ‘Maar ik kan die angst helaas niet wegnemen.’Net als de politie wil ze het zwijgen graag doorbroken zien. ‘Hoe meer meldingen ik krijg, hoe meer ik ermee kan doen.’ Eigenlijk zou ze sowieso graag zien dat er meer wordt gepraat over ongewenst gedrag – niet alleen met haar, maar ook onder elkaar. ‘Als we er niets over zeggen, normaliseren we het. En wat voor de één ongewenst is, hoeft dat voor een ander niet te zijn. ’Práát eroverRenker is nu ruim een jaar in functie als vertrouwenspersoon en ze ziet overal de neiging om nare ervaringen op te potten of te negeren. ‘Daar erger ik me wel eens aan. Spreek het uit, práát erover. Spreek mensen ook aan als ze iets doen of zeggen dat niet door de beugel kan.’En: neem je eigen gevoelens serieus. Renker merkt dat mensen haar soms vragen om een soort externe validatie. ‘Dan krijg ik een mailtje met: “Is het normaal dat ik dit of dat niet normaal vind?”. Dan heeft iemand dus iets meegemaakt dat hij eigenlijk vervelend vond, maar hij is bang dat hij zich misschien aanstelt.’Vroeger zou RUG-alumna Gabriëlle* precies om die reden geen punt gemaakt hebben van jongens die opmerkingen maakten over haar lijf, in de stad of bij haar studentenvereniging Albertus Magnus. Maar nu merkt ze dat het harder aankomt, en dat ze zich niet meer stil kan houden. ‘Doordat er veel aandacht voor is in de media, denk ik. En ook doordat ik verkracht ben.’NormaalDat gebeurde niet in Groningen, maar op reis in Colombia. Toch heeft het ervoor gezorgd dat Gabriëlle nu anders naar de situatie hier kijkt. ‘Ik denk dat seksuele intimidatie een groot probleem is in Groningen. De minder erge dingen zijn in feite geïntegreerd, die worden als normaal beschouwd.’Volgens mij hebben we hier niet zo’n probleem met seksueel grensoverschrijdend gedragEr is meer educatie nodig over seksueel grensoverschrijdend gedrag, vindt Gabriëlle. ‘Vaak hebben jongens – of meisjes – helemaal niet in de gaten wat ze doen, omdat de grens tussen iets onschuldigs en iets kwalijks onduidelijk is. De universiteit zou ook wel meer kunnen doen qua voorlichting.’Dat is de RUG ook van plan. Rector magnificus Elmer Sterken geeft aan dat de universiteit ‘serieus met het onderwerp aan de slag gaat’, naar aanleiding van het UKrant-onderzoek. ‘Ik wil het uit de taboesfeer halen door middel van een campagne met en voor studenten. Denk daarbij aan een zerotolerancestatement, betere mogelijkheden om grensoverschrijdend gedrag en misstanden te melden op onze website en een active bystander-training (die mensen aanspoort om elkaar op ongewenst gedrag aan te spreken, red.).Hoe kan ik een geliefde helpen na seksueel geweld?Zelf in actieEen paar jaar geleden wilde studente Sofía zelf in actie komen, nadat ze als eerstejaars tijdens het uitgaan werd gedrogeerd en verkracht. ‘Ik plaatste iets op Facebook over wat ik had meegemaakt. Elf verschillende meiden stuurden me een berichtje over soortgelijke ervaringen. Acht van hen waren eerstejaars, net als ik.’ Ze concludeerde dat Groningse studenten wel wat bewustwording konden gebruiken op dit gebied.Dit doet de vertrouwenspersoonBij Marjolein Renker kun je als student of medewerker terecht als je ongewenst gedrag meemaakt binnen de RUG. Renker heeft geen andere rol binnen de RUG en heeft geen leidinggevende behalve – formeel – het college van bestuur; ze is dus volledig onafhankelijk.‘Degene die bij mij komt is in charge, die bepaalt wat er verder gebeurt’, benadrukt ze. Een gesprek is altijd vertrouwelijk het hoeft niet tot een officiële klacht te komen. Zo wel, dan wordt er gekeken welke scenario’s mogelijk zijn en wat jij wilt. Ze kan de melding doorzetten naar de leidinggevende van de dader. Het kan dan worden meegenomen in een beoordeling of in het uiterste geval kan ontslag volgen.Als je niet wilt dat je docent het te weten komt, kun je je melding vertrouwelijk doen: de vertrouwenspersoon kent je naam, maar noemt die niet. ‘Dat maakt het wel moeilijker er iets mee te doen, omdat er dan geen hoor en wederhoor kan worden toegepast’, zegt Renker. Maar zinloos is het zeker niet: ‘Hoe meer meldingen ik krijg, hoe meer ik ermee kan.’Was de dader een student? Ook dat kun je bij de vertrouwenspersoon melden. ‘Dan kijken we bijvoorbeeld wat de faculteit of de opleiding kan doen.’Samen met vrienden van haar faculteit zette Sofía een campagne op. ‘We wilden zelf al het werk wel doen, hadden zelf middelen om het te financieren, het leek ons alleen goed voor de bekendheid als de RUG erachter zou staan.’ Daarom maakte ze een afspraak bij Marijke Dam, destijds de vertrouwenspersoon.‘Weet je wat ze zei? “Volgens mij hebben we hier niet zo’n probleem met seksueel grensoverschrijdend gedrag”. Omdat zij er zelf niet zoveel over hoorde.’ Sofía was verbijsterd – en gekwetst. ‘Ik vertelde wat ik had meegemaakt, wat ik zag gebeuren in clubs als de Kokomo, en ze reageerde er totaal niet op.’Zwart-witMarijke Dam bewaart op haar beurt ook de nodige herinneringen aan het gesprek. ‘Ze kwam geen melding doen, maar had een idee voor een campagne waarvan ik de toonzetting niet oké vond. Daarom ben ik er niet in meegegaan.’Wat was er dan precies niet oké aan? Dam moet even zoeken naar een formulering. ‘Haar boodschap was: álles qua seksuele intimidatie ligt bij de ander, bij de dader. Dat vond ik gewoon te zwart-wit.’Niet dat Dam slachtoffers de schuld wil geven. ‘Maar als je verwacht dat iedereen je respecteert, maak je jezelf kwetsbaar. In een slechte buurt moet je opletten. Bij het uitgaan moet je je drankje in de gaten houden. Ik weet het: eigenlijk is het te zot voor woorden dat je allerlei maatregelen moet nemen om jezelf veilig te houden.’ Maar in zo’n wereld leven we nu eenmaal, vindt Dam.Blijft de vraag wat er dan precies tegen was op een op daders gerichte campagne. ‘Ik zag daar geen noodzaak voor op basis van de meldingen die ik kreeg en op basis van haar verhaal’, zegt Dam. ‘Ik heb haar duidelijk gemaakt dat ze elders in de universiteit moest aankloppen. De afdeling voorlichting, of de decaan van haar faculteit.’PaniekaanvallenHet is in de grote, complexe organisatie die de RUG is lang niet altijd duidelijk wie je waarbij kan helpen. Soms kan eigenlijk niemand helpen.Studente Valerie werd een tijdlang gestalkt, en uiteindelijk verkracht, door een wat oudere jongen die ze kende van de universiteit. Valerie kreeg paniekaanvallen, schrok van plotselinge geluiden en kon er slecht tegen om in afgesloten ruimtes te zijn. Ze kwam bij de studentpsycholoog terecht.Hielp dat? ‘Nou, ze nam me serieus, dat wel’, vertelt Valerie, ‘maar ze wist duidelijk niet wat ze ermee aan moest.’ Haar problemen werden bovendien niet alleen veroorzaakt door het verleden, ze was ook bang voor wat er nog zou kúnnen gebeuren. Haar verkrachter studeerde aan dezelfde faculteit als zij. In de kantine, in de lift, in iedere gang kon ze hem tegen het lijf lopen.‘Dat legde ik ook aan de studieadviseur voor’, zegt Valerie. ‘Hij zei dat ik wel naar de portiers van de faculteit toe kon gaan als ik hem ergens zag. Dat die zouden opletten.’ Ze zwijgt even. ‘Gelukkig weet ik dat mijn verkrachter ondertussen naar Canada verhuisd is.’GrenzenEr zijn grenzen aan wat de RUG kan oplossen, erkent Marjolein Renker. ‘Soms is het gewoon niet zo simpel. Die andere student betaalt óók collegegeld. Dan mag de universiteit niet zomaar zeggen: jij mag niet meer op de faculteit komen.’Ze raadden me af om aangifte te doen. En ze zeiden ook dat ik duidelijker “nee” had moeten zeggenOok de politie kon weinig voor Valerie betekenen, omdat ze pas enkele maanden na haar verkrachting bij hen aanklopte. Alles wat er ooit aan bewijs was geweest – sporen op haar lichaam, DNA-materiaal – was allang verdwenen. ‘Ze raadden me af om aangifte te doen. En ze zeiden ook dat ik duidelijker “nee” had moeten zeggen. Dat heeft me wel verbaasd.’UitnodigingStudente Larissa Jellema krijgt een flauw grimlachje om de lippen als ze denkt aan haar contact met de politie. ‘Laat ik het zo zeggen: ik weet dat ze het goed bedoelden, maar ik had een ander soort reactie fijner gevonden.’Larissa was in de stad iets aan het drinken met een kennis, toen ze zich beroerd voelde worden. Ze wilde naar huis, maar haar fiets stond nog voor zijn deur. Ze moest overgeven en deed dat bij hem op het toilet, wat hij om onverklaarbare redenen opvatte als een uitnodiging om haar zijn bed in te trekken.Zoals veel slachtoffers heeft ook zij lang gedacht dat alles op de een of andere manier haar schuld was en praatte ze er niet over. ‘Ik was bang voor reacties in de trant van “waarom kom je er nu pas mee?”’ Uiteindelijk stapte ze toch naar de politie.Gebrek aan bewijsWegens gebrek aan bewijs werd het geen aangifte, maar een melding. Dat had ze eigenlijk al wel verwacht. Maar op de uitspraken van de agenten was ze niet voorbereid. ‘Het ging over eventueel lichamelijk bewijs en ze zeiden zoiets als “Voor hetzelfde geld heb je dat bij jezelf gedaan”.’Een zedenagent moet én empathisch én kritisch te werk gaan, zegt zedenagent Dekker. ‘We geven iemand altijd het voordeel van de twijfel, we verwijten niet en we leggen altijd uit waarom we bepaalde vragen stellen.’ Maar er moeten wel lastige vragen gesteld worden. ‘Waar leg je bijvoorbeeld de grens? En hoe heb je duidelijk gemaakt dat daar voor jou de grens is? Ik tref wel eens mensen van wie ik denk: jij zou eigenlijk op weerbaarheidstraining moeten. Dat is het spanningsveld waarin we werken en waarover we dan het gesprek voeren.’De meeste mensen die hier komen zijn eerlijk. Maar ik vond het wel shockingWat Larissa betreft is dat wereld op z’n kop. ‘Ik vind het Nederlandse strafrecht hier niet correct in. In Groot-Brittannië, bijvoorbeeld, kijkt een rechtbank naar consent: dat beide partijen uit eigen vrije keuze instemmen met seks, en ook allebei het vermogen hebben om die keuze te maken.’ Geldt dat voor een van de twee niet? Dan was de seks niet vrijwillig en is de ander strafbaar. ‘In Nederland zijn de definities veel nauwer. Eigenlijk worden de daders hier beter beschermd dan de slachtoffers.’Dit doet de politieAanranding en verkrachting zijn strafbaar. Dus kun je met een aangifte de politie vragen er onderzoek naar te doen. De politie verzamelt dan informatie en bewijs over wat er gebeurd is. Bij seksueel geweld is het – hoe moeilijk ook – zaak dat je snel aangifte doet, zodat de politie kans heeft om DNA-bewijs te verzamelen. ‘Dat kan tot maximaal een week na de verkrachting’, zegt Dekker.Straatintimidatie – ook wel catcalling of ‘sissen’ – is in Groningen niet strafbaar, maar je kunt het wel melden. Dat geldt ook als er iets is gebeurd dat bijna onmogelijk te bewijzen of verder te onderzoeken is. Met een melding breng je de politie op de hoogte van wat je hebt meegemaakt, zonder dat je om strafvervolging vraagt. Je verklaring kan de politie helpen bij later onderzoek, of als ze veel meldingen in een bepaald gebied krijgen, kunnen ze besluiten extra te patrouilleren.Je kunt aangeven of je liever met een vrouwelijke of een mannelijke agent praat. Spreek je geen Nederlands? Dan is er een tolk beschikbaar.Maar verdachten móéten ook beschermd worden, zegt Dekker. Hij treft wel eens mensen die willens en wetens liegen over verkrachting.PratenMarjolein Renker heeft ook wel eens een valse melding gekregen van seksuele intimidatie. ‘Van studenten die er een docent mee wilden laten ontslaan, bleek later. Dit is een uitzondering’, zegt ze met klem, ‘de meeste mensen die hier komen zijn eerlijk. Maar ik vond het wel shocking.’Seksueel geweld kan voorkomen in een zonneklaar zwart-wit, maar soms is er geen duidelijke verdeling in slachtoffers die recht gedaan moet worden en daders die zware straf verdienen. Soms wil een slachtoffer niet per se recht, maar alleen rust. Soms heeft de dader geen idee dat hij kwaad heeft gedaan. Soms lijkt iemand slachtoffer, maar is ze dat niet. Of andersom.Hoe vecht je tegen iets dat zo veelvormig is, complex en, zoals een studente het verwoordde in de UKrant-enquête, ‘helaas normaal’.Er is maar één manier waarover iedereen het eens is: we moeten praten. Met handhavers, zodat ze weten waar ze tegen vechten. Met hulpverleners, zodat ze kunnen helpen. Met elkaar, over wat we accepteren en wat niet. Willen we er iets aan doen, dan moeten we tegen elkaar zeggen en blijven zeggen dat het níét normaal is.Wat kunnen we doen tegen seksuele intimidatie en geweld?De namen van Sanne, Gabriëlle, Valerie en Sofía zijn om privacyredenen gefingeerd en Mareike wilde niet met haar achternaam in de krant. Hun volledige namen zijn bij de redactie bekend.Dit is het tweede deel van een tweedelige serie over seksueel grensoverschrijdend gedrag. Deel 1: Verkracht in je eigen bed ?
» link » minder
|
Wed, 30 Jan 2019 09:40:29 +0000
» meer
Hoe staat het met de kamercrisis?
Topic: News, nieuws, studenten, Students, containerwoningen, housing, internationals, kamernood, Suikerlaan, woningmarkt, https://www.ukrant.nl/?p=101596
Honderden nieuwe internationale studenten kwamen de afgelopen weken in Groningen aan. Is er genoeg woonruimte voor hen? Daar lijkt het wel op.Honderden nieuwe internationale studenten kwamen de afgelopen weken in Groningen aan. Is er genoeg woonruimte voor hen? Daar lijkt het wel op.Door Megan Embry / Vertaling Thereza LangelerEr is al jaren krapte op de Groningse studentenkamermarkt. Maar nu de nieuwste lichting Erasmusstudenten zich aan het settelen is en nieuwbouwprojecten in volle gang zijn, lijkt het met de crisis wel weer een beetje mee te vallen.Dit semester is er ‘genoeg ruimte’ voor de studenten die naar Groningen komen, zegt RUG-woordvoerder Jorien Bakker, zodat er geen noodfaciliteiten nodig zijn. Hoeveel studenten zich precies voor het tweede semester ingeschreven hebben, weet de universiteit pas op 1 februari. Maar ESN bereidt zich voor op zes- à zevenhonderd internationals bij de welcoming ceremonies volgende week.Niet zo wanhopigElzo Smid, een Groningse goeroe op huizengebied en beheerder van de Facebookgroepen Free Housing Announcements in Groningen en Fuck the Housing Shortage in Groningen, beaamt dat er verbetering is.‘Ik heb de indruk dat het aantal aangeboden kamers ongeveer overeenkomt met het aantal mensen dat een kamer zoekt. Dat is inclusief onderhuur – legaal en illegaal – en kamers die maar voor één of twee maanden beschikbaar zijn. Maar studenten zijn niet zo wanhopig als ze in het verleden wel waren.’In 2018 kreeg de Groningse huurmarkt er een aantal opties voor huisvesting bij, zoals de studio’s aan de Suikerlaan en The Village aan de Peizerweg. Er wordt gewerkt aan nog meer woonruimte. Volgens Floor Olijve van de gemeente Groningen komen er dit jaar tussen de 1140 en 1340 nieuwe woningen beschikbaar die geschikt zijn voor studenten.New developmentsEen greep uit de grote projecten die in de pijplijn zitten:Een gebouw op de hoek van de Oostersingel en de Nieuweweg, met naar verwachting 275 plaatsen;Polaris van woningstichting Lefier, een pand aan de Pleiadenlaan met 207 plaatsen (de kamers zijn al te huur)Een bouwproject van Woldring Verhuur aan de Friesestraatweg, met ruimte voor 435 studenten;De Helixtoren van woningstichting Nijestee aan de Bedumerweg, met 116 studio’s en 106 tweekamerappartementen.Daarnaast zijn er 150 tot 200 kleinere aanbieders die alles verhuren; van studentenkamers tot ruime appartementen. De gemeente kan nog niet zeggen of de nieuwe woonruimte al of niet met shortstaycontracten verhuurd wordt.Betere prognoseDe gemeente, de RUG en de Hanze bereiden zich nu al voor op de verwachte studenteninstroom aan het einde van de zomer. ‘We hopen deze keer een betere prognose te krijgen van de aantallen’, zegt Bakker. ‘En we zullen nog duidelijker communiceren met de studenten, zodat ze weten wat ze kunnen verwachten.’Olijve denkt dat de gemeente in april het hele plaatje duidelijk zou moeten hebben. Dan besluit ze of er extra tijdelijke opvang nodig is voor de zomer. Studenten die nog een kamer zoeken, kunnen terecht op athomeingroningen.com.
» link » minder
|
Mon, 17 Sep 2018 14:13:49 +0000
» meer
Buren balen van internationals
Topic: City, Housing, News, studenten, Uitgelichte Post, eviction, geluidsoverlast, internationals, Schove group, studentenhuis, uitzetting, https://www.ukra
Internationale studenten in het Rikkers-Lubbershuis zijn bang dat ze eruit gezet worden. Buren hebben een klacht ingediend bij de gemeente wegens geluidsoverlast.De bewoners van het internationale studentenhuis Rikkers-Lubbers, op de hoek van de Heresingel en de Rademarkt, zijn bang dat ze uit huis gezet worden. De buren hebben een officiële klacht bij de gemeente ingediend vanwege geluidsoverlast.Door Rafel Fernandez / vertaling Leonieke toeringSteve en Jessica wonen nog maar twee dagen in het Rikkers-Lubbershuis, maar ze zijn bang dat de gemeente ze binnenkort op straat zet. ‘We hebben een brief gekregen van Studentstay – het kamerverhuurbedrijf –, met de waarschuwing dat we eruit gezet worden als we nog een keer teveel lawaai maken’, zegt Jessica.‘We realiseren ons dat de buren zich ergeren aan onze feesten, maar sommige klachten zijn echt overdreven. We kunnen niet eens bellen in de tuin omdat ze zeggen dat we te hard praten’, zegt Steve.OneerlijkDe buren hebben vorige week een officiële klacht ingediend. Ze klagen over buitensporige feesten, roken, en slaan met deuren. Het plan was om de tijdelijke verhuurvergunning te laten intrekken. Dat mislukte.Vera, een Duitse eerstejaars, zegt dat het niet eerlijk is om de studenten de schuld te geven: ‘We wonen hier met ongeveer vijftig studenten en we zijn vooral in de lounge en de tuin, grenzend aan de buren, omdat dat de enige plekken zijn met wifi. Als Studentstay of de huisbaas voor een wifinetwerk in het gebouw zou zorgen, zouden we meer in onze kamers zijn.’CommunicatieEd van den Brink is een van de ongelukkige buren. Hij geeft toe dat het probleem ingewikkelder is dan simpelweg een groep studenten die tot diep in de nacht doorfeesten.De oorzaak ligt bij Studentstay en de eigenaar van het gebouw, de Schove Group: ‘Ze maken zich niet druk om de huurders en de regels van de gemeente; het enige dat ze interesseert is het opstrijken van de huur aan het eind van de maand.’Van den Brink zegt dat deze situatie allang opgelost had kunnen zijn als er betere communicatie was geweest tussen de huisbaas en de huurders – vooral met betrekking tot de huisregels en de verhouding met de buren. ‘Als bedrijven zoals Studentstay willen bijdragen aan de huisvesting van een nieuwe golf internationale studenten, moeten ze het ook goed doen’, zegt Van den Brink.Schove Group zegt niets te kunnen doen aan dit probleem. ‘Wij zijn de eigenaar, niet de huisbaas, dus we kunnen niets doen om dit probleem op te lossen.’RechterToch hoeven de studenten niet bang te zijn dat ze op straat gezet worden vanwege geluidsoverlast. Denise Zonnebeld van Frently, een consultancybureau dat gespecialiseerd is in huurrecht, zegt dat de procedure van huisuitzetting niet zo eenvoudig is.‘Iemand uit huis zetten vanwege klachten van de buren is lastig’, zegt ze. ‘De enige die een huurder volgens de wet uit huis kan zetten is niet de huisbaas of de gemeente, maar de rechter.’
» link » minder
|
Mon, 17 Sep 2018 13:37:49 +0000
» meer
Er is geen simpele weg
Topic: studenten, Uitgelichte Post, wetenschap-onderwijs, iso, Linde de Nie, matching, studieadvies, studiekeuze, susan niessen, https://www.ukrant.nl/?p
De universiteit voorziet elk jaar maar liefst 47.000 studenten van een passend studieadvies. Maar waar de ene faculteit studenten uitgebreid test, schafte letteren het hele circus juist af.
@media screen and (min-width: 768px) {
.mag-container {
background-position: top -5vw center;
background-size: 70%;
}
div#magazine-header {
background: transparent !important;
}
.single-mag_post #content .container {
padding-top: 1.5vw;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 35vw 0 3vw;
}
#magazine-head-content h1.responsive_headline {
padding: 0;
}
span.chapeau-bg {
background: #2c578a;
color: #fff;
padding: 2px 15px 0;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc࿒px + 11vw)
opacity: 1;
color: rgb࿌, 87, 138) !important;
text-shadow: unset;
}
#magazine-content .mag-intro {
color: #b10007;
}
.container#magazine-content h2 {
color: #b10007 !important;
}
#magazine-content blockquote {
display: block;
background-color: transparent;
}
#magazine-content blockquote:before {
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/06/quote-henna-rood.png)
}
}
@media screen and (min-width: 1500px) {
div#magazine-head-content.container {
margin: 40vw 0 0vw;
min-height: 33vw;
}
h1.responsive_headline {
font-size: 34px !important;
letter-spacing: 7px;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: 230px;
}
}
De universiteit voorziet elk jaar maar liefst 47.000 studenten van een passend studieadvies. Dat moet van de minister. Maar waar de ene faculteit studenten uitgebreid test, schafte letteren het hele circus juist af. ‘Veel te veel administratief en organisatorisch werk.’Door Tamara Uildriks / Illustratie Kalle WoltersYdwer Hoekstra wilde vorig jaar geschiedenis gaan studeren. Ze volgde een online hoorcollege en las bijbehorende stof. Het maakte haar nog net wat enthousiaster dan ze al was. Ook het advies was positief. De bevestiging maakt haar zekerder over haar studiekeuze.Afgelopen jaar schreef ook Aske Meijerink zich in voor geschiedenis, maar ook voor kunsten, cultuur en media. Welke van de twee het zou worden, wist ze nog niet. Ze hoopte wel dat de matching haar meer inzicht zou geven.Helaas, de matchingsdag was afgeschaft. De enige matchingsactiviteit die ze hoefde te doen was het invullen van een vragenlijst en die was voor beide studies hetzelfde. ‘Het was complete verspilling van mijn tijd en heeft niets geholpen bij mijn studiekeuze.’Eigen inzichtSinds 2015 is matching, een niet-bindend advies naar aanleiding van je studiekeuze, ingesteld voor elke opleiding. Dat zou studieuitval verminderen, hoopte de minister. Universiteiten mogen dat naar eigen inzicht invullen.Aan de RUG werden allerlei verschillende versies opgetuigd. Van uitgebreide psychologische testen tot een docent die studenten in groepen voorlichting geeft over de studie. Nu, na vier jaar, blijkt dat de meeste faculteiten gaan voor een uitgebreid, studiegericht oefenexamen. Maar bij letteren werd dat juist afgeschaft: de student vult gewoon online een vragenlijst in.Voor de adviezen maakt het niet zoveel uit. Dat is in bijna alle gevallen positief. Maar maakt de matchingsactiviteit zelf wél verschil?De beste manierJa dus. Onderwijspsycholoog Susan Niessen deed onderzoek naar vormen van matching, waarbij ze resultaten van verschillende vormen naast elkaar legde. Volgens haar werkt de studiegerichte vorm, zogenaamd curriculum sampling, het beste.Dit houdt in dat nieuwe studenten een tentamen maken met stof uit het eerste jaar. Resultaten hieruit voorspelden veel beter hoe studenten de studie doorlopen dan wanneer een student informatie over zichzelf geeft, zoals in een motivatiebrief.Niessen: ‘Bij psychologie moeten studenten eerstejaarsstof leren, een hoorcollege volgen en uiteindelijk een tentamen maken. Zo krijgen ze een compleet beeld van wat ze kunnen verwachten, qua inhoud en niveau.’Ook sociale wetenschappen, economie en bedrijfskunde en rechtsgeleerdheid matchen op deze manier. ‘Het is een goede check, omdat dit studies zijn die onzekere mensen vaker kiezen’, licht matching coördinator Anique Lubben toe.AfgeschaftMaar de letterenfaculteit schafte de uitgebreide matching juist af. De faculteit vraagt studenten in een algemene vragenlijst naar hun profielwerkstuk en motivatie, zonder enige informatie toe te voegen over de studie zelf. Het is makkelijk de vragenlijst met gewenste antwoorden in te vullen en na afloop krijgt de student, behalve positief of negatief advies, geen feedback.‘We hebben de onlinevragenlijst nu alleen toegevoegd omdat matching nou eenmaal verplicht is’, legt letteren studieadviseur Bob van der Borg uit.We hebben de onlinevragenlijst nu alleen toegevoegd omdat matching nou eenmaal verplicht isHoewel de minister matching verplicht heeft gesteld, ziet hij het meer als een recht. Studenten hebben het recht zich goed te oriënteren, maar de faculteit wil hen daar niet tot verplichten. Van der Borg: ‘Wij bieden de middelen voor een goede oriëntatie. Als je die vervolgens laat liggen is het je eigen verantwoordelijkheid.’ Hij doelt daarbij op voorlichtingactiviteiten gedurende het jaar, zoals ‘een dag student’, of proefcolleges.Maar Aske was erg teleurgesteld toen haar matching er zo simpel uitzag. ‘Ik was al wel naar open dagen geweest en had veel gepraat met mensen van de studie. Ik was al redelijk zeker van wat ik wou, maar had graag een uitgebreide matching gebruikt als laatste check.’MinimumeisenHet Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) waarschuwt voor deze simpele matchingsprocedures. Voor ISO-voorzitter Linde de Nie is dit ‘een reden voor de politiek om minimumeisen te gaan stellen aan het verplichte matchingtraject’, zei ze in een interview in Trouw. De Nie vindt matching nu te vrijblijvend, waardoor het er vaak op neerkomt dat studenten niet meer dan een online vragenlijst opgestuurd krijgen.Zonde, want – mits goed uitgevoerd – matching werkt. Onderzoek van ResearchNed concludeerde afgelopen jaar dat de studiekeuzecheck samenhangt met een lagere studieuitval. De meeste eerstejaars stoppen omdat ze een verkeerde keuze hebben gemaakt en een goede matching kan dus wel degelijk het verschil maken.Onderzoeker Anja van der Broek wijst op het belang van persoonlijk contact: ‘Dat zorgt voor meer binding en studenten die zich verbonden voelen met hun nieuwe opleiding halen vaker het eerste jaar.’KostenMaar volgens Van der Borg zijn de kosten van zo’n uitgebreide matching veel groter dan de baten. Hij licht toe dat zijn faculteit vorig jaar een uitgebreidere, studiespecifieke, matching heeft georganiseerd. Het grote verschil met andere faculteiten is dat letteren 21 verschillende studies huisvest, wat 21 verschillende matchingsexamens betekent. ‘Het bleek dat dat administratief en organisatorisch teveel werk kostte, dus dit jaar zijn we daar weer mee gestopt.’Maar ook met extra mankracht ziet Van der Borg een uitgebreide matching niet zitten. ‘In één dag kun je geen compleet beeld geven van een opleiding. Wij richten ons daarom op het aanbieden van oriëntatie door het jaar heen, maar het blijft oefenen voor zwemmen op het droge.’In één dag kun je geen compleet beeld geven van een opleidingVia meeloopdagen, studentambassadeurs en een webklas kan de student zich goed oriënteren, iets waar de faculteit studenten herhaaldelijk op attendeert. Van der Borg: ‘Er wordt zoveel door het jaar heen aangeboden dat je een slechte studiekeuze niet aan matching kunt toedichten.’TijdstipOok Niessen gelooft niet dat je in één dag een compleet beeld van de opleiding kunt geven. Bovendien twijfelt ze aan het tijdstip van de matching, die vaak rond mei plaatsvindt. ‘Ik denk niet dat mensen nog makkelijk van keuze veranderen als de matching negatief uitvalt. Het is dan al laat en niet altijd duidelijk of er nog mogelijkheden zijn om te veranderen.’Eerstejaars student Europese taal en cultuur Leona Boomsma is het met Van der Borg eens dat studiekeuze in elk geval verantwoordelijkheid is voor de aankomende student. De simpele matching die ze afgelopen jaar deed hielp niet bij haar keuze, maar over uitgebreidere matchingsexamen is ze even sceptisch: ‘Ik heb er al zoveel gedaan en hoe uitgebreid ook, het geeft geen compleet beeld van de opleiding.’Toch is er bewezen effect van matching en studenten waarderen de laatste check voor het studeren. Aske: ‘Het is geen manier om uit te zoeken wat je gaat doen, maar wel een laatste bevestiging. Matching moet zeker worden gehandhaafd, maar dan op een betere manier.’
» link » minder
|
Mon, 17 Sep 2018 10:37:04 +0000
» meer
Hoe overleef ik… tegelijk groen?
Topic: nieuws, studenten, Uitgelichte Post, ARTG, fiets, Hereweg, kruispunt, tegelijk groen, https://www.ukrant.nl/?p=92489
Het lijkt chaos, maar is veiliger: tegelijk groen. Hoe overleef je deze typisch Groningse manier van oversteken met je fiets?Nieuw in Groningen? Dan heb je vast gemerkt dat op veel grote kruisingen alle fietsverkeerslichten tegelijk op groen gaan. Het oversteken lijkt misschien chaotisch te verlopen, maar het is echt veiliger.Door Layla ZafariHet is kwart over vijf. Op het kruispunt van de Stationsweg en de Hereweg drommen fietsers massaal samen voor de verkeerslichten. Maar zodra de lichten op groen springen – allemaal – barst het los.Een jongen op een vouwfiets slalomt om de groep heen en sprint schuin het kruispunt over. Een bakfiets duikt op van rechts. Terwijl een brommertje van links in de stroom schiet, stapt midden op de kruising een oudere vrouw van haar fiets om te wachten tot de chaos oplost.Deze schijnbaar gevaarlijke Alle Richtingen Tegelijk Groen (ARTG) kruispunten zijn uniek in Nederland. In Groningen zijn er maar liefst 29. Toen ze het in Rotterdam probeerden in te voeren, ontstonden er twee ongelukken in twee minuten, waarna de wethouder haastig de proef stopzette.Vijf vragen over de Groningse fietskruispunten1. Hoe komt het dat in alle chaos je toch (meestal) heelhuids de overkant haalt?‘Eigenlijk is dit systeem heel veilig’, zegt beleidsadviseur Verkeer Jaap Valkema van de gemeente Groningen. ‘Dat zou je misschien niet zeggen, maar fietsers hebben op deze kruispunten een eigen cyclus – ze zijn dus niet op hetzelfde moment op de kruising als het gemotoriseerde verkeer.’Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er nooit iets misgaat. Soms botsen er wel degelijk fietsen tegen elkaar aan, of wordt er iemand van de sokken gereden door een ongeduldige snorscooter.‘Maar toch is het veiliger’, zegt Valkema met volle overtuiging. Voor de invoering van deze kruispunten waren er regelmatig zogenaamde dodehoekongevallen (rechtdoorgaande fietser die geschept wordt door bijvoorbeeld een rechtsafslaande vrachtwagen). Dat is nu voorbij.‘Bij een botsing tussen een fietser en een auto is de kans op letsel veel groter dan bij een botsing tussen twee fietsers.ֶ. Maar in Rotterdam ging het meteen mis. Hoe kon dat dan?‘Het kruispunt in Rotterdam was veel kleiner dan de kruispunten in Groningen’, zegt verkeerspsycholoog Dick de Waard van de RUG. ‘Tegelijk groen kruispunten werken het beste als ze ruim en overzichtelijk zijn. Dan kun je goed oogcontact maken met de mensen die op je af komen en kun je op tijd reageren.’Bovendien kunnen fietsers bij een te klein kruispunt niet goed en geleidelijk op snelheid komen, waardoor ze al gauw op de andere stroom fietsers botsen. ‘Om die reden gaat het ook in Groningen niet op alle kruisingen goed.’Neem de kruising bij de W.A. Scholtenstraat. Die is eigenlijk niet ruim genoeg om alle fietsers tegelijk groen te geven. Vandaar dat daar ook regelmatig stromen fietsers met elkaar in de knoop komen.En wat we ook niet moeten vergeten: Rotterdam heeft totaal geen ervaring met deze kruispunten, terwijl het voor de Groningers gesneden koek is.3. Dus iedereen is er hartstikke blij mee?‘Niet echt’, bekent De Waard. ‘Vooral buitenlandse studenten en ouderen hebben er moeite mee. Ze vinden het beangstigend.’Die mensen stappen soms af en wachten tot de stroom fietsers is opgelost. Maar dan kunnen ze in conflict komen met de auto’s die weer beginnen te rijden. ‘Er zijn zelfs mensen die de kruisingen helemaal proberen te mijden’, weet De Waard.4. Ik ben een international en ik vind het supereng om deze kruisingen over te steken. Wat kan ik doen?‘Scan de kruising als je staat te wachten’, zegt De Waard. ‘Probeer alvast te bedenken waar je rekening mee moet houden. Een snorscooter bijvoorbeeld, of een elektrische fiets die misschien heel snel gaat optrekken.’‘Rustig blijven’, vult Valkema aan. ‘En gun jezelf tijd om te wennen aan het systeem. De Groningers doen dit al zo’n dertig jaar, dus het is niet zo gek als jij het in het begin moeilijk vindt.ֹ. Als het zo’n geweldig systeem is, waarom is het dan niet allang overal ingevoerd?‘Ik weet het ook niet’, zegt Valkema. Ook De Waard breekt zich er even het hoofd over, maar moet het antwoord schuldig blijven. ‘Omdat het alleen in Groningen een succes was?’
» link » minder
|
Thu, 13 Sep 2018 09:10:54 +0000
» meer
Vaccineren
Topic: universiteit, wetenschap-onderwijs, kenners, vaccinatie, https://www.ukrant.nl/?post_type=mag_post&p=92312
Het RIVM komt met een nieuw landelijk vaccinatieprogramma, dit keer tegen de meningokokkenziekte. Daarmee komt er voorlopig geen einde komen aan de maatschappelijke discussie over wel of niet vaccineren.
h1.responsive_headline {
display: none;
}
#magazine-content .kader-breed a:link, #magazine-content .kader-breed a:visited, #magazine-content .kader-breed a:hover, #magazine-content .kader-breed a:active {
color: rgba, 88, 150, 0.72)
}
.single .bawmrp {
padding: 0 100px 5px 20px;
background: transparent;
border-left: 1px solid #000;
border-bottom: 1px solid #000;
border-right: 1px solid #000;
}
.single .bawmrp h3 {
font-size: 0.7rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif;
font-weight: 800 !important;
text-transform: uppercase;
background: unset;
margin-bottom: 2px;
letter-spacing: 3px;
padding: 0 !important;
}
@media screen and (max-width: 767px) {
.container#magazine-media-content {
padding: 0 25px;
background: #000 !important;
color: #fff;
width: 90%;
margin: 0 auto 30px;
}
#magazine-content .kader-breed > p {
color: #000;
}
.container#magazine-media-content h2 {
font-size: 90px;
line-height: 100%;
border-bottom: white 2px dotted;
letter-spacing: 2px;
padding: 0;
color: #ffffff !important;
}
.container#magazine-media-content h3 {
font-weight: 100;
font-size: 1.55rem;
line-height: 130%;
font-family: "jaf-bernino-sans-condensed",sans-serif;
font-style: normal;
padding: 0 0 40px;
}
#magazine-content .kader-breed {
background-color: rgba鲱, 113, 101, 0.27)
}
#magazine-content h2, .container#magazine-content h2 {
font-size: 30px !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans-condensed', sans-serif;
font-weight: 600;
line-height: 100%;
color: #707262 !important;
padding: 10px 0 10px !important;
margin: unset;
}
#magazine-content h3, .container#magazine-content h3 {
font-size: 1.45rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans-comp', sans-serif;
font-weight: 200;
line-height: 130%;
color: #030303;
padding: 0 0 20px;
}
#magazine-content div.kader-breed h2 {
padding: 30px 20px 15px !important;
}
#magazine-content div.kader-breed h3 {
padding: 0 20px 10px;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
div.mag-container {
background-size: calc鵬px + 0.5vw)
background-position: top calc鸂px + 0.5vw) center;
overflow-x: hidden;
background-color: #e1eca2;
}
.container#magazine-media-content {
padding: 0 calc྾px + 0.5vw)
background: #000 !important;
color: #fff;
width: calc鸴px + 0.5vw)
margin: auto;
}
.container#magazine-media-content p {
color: #fff !important;
}
.container#magazine-media-content h2 {
font-size: calc鳂px + 0.5vw)
line-height: 100%;
border-bottom: white 5px dotted;
letter-spacing: calcƓpx + 0.5vw)
padding: 0;
}
.container#magazine-media-content h3 {
font-weight: 100;
font-size: 1.55rem;
line-height: 130%;
font-family: "jaf-bernino-sans-condensed",sans-serif;
font-style: normal;
padding: 0 0 40px;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: calc鶞px + 0.5vw) auto 0;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鳠px + 2vw)
color: #000000 !important;
text-shadow: unset;
}
.single-mag_post #content #magazine-content {
background: transparent;
}
#magazine-content .kader-breed {
background-color: #93ad00 !important;
width: 100vw;
margin: calc྾px + 0.5vw) 0 calc྾px + 0.5vw) calc(-50vw + 310px)
padding: 5vw calc࿒vw - 310px)
}
#magazine-content h2, .container#magazine-content h2 {
font-size: calc࿈px + 0.5vw) !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans-condensed', sans-serif;
font-weight: 600;
line-height: 100%;
color: #93ad00 !important;
padding: 0 0 20px !important;
margin: unset;
}
#magazine-content h3, .container#magazine-content h3 {
font-size: 1.95rem;
font-family: 'jaf-bernino-sans-comp', sans-serif;
font-weight: 200;
line-height: 130%;
color: #030303;
padding: 0 0 20px;
}
#magazine-content .kader-breed > p {
padding: 0;
color: #fff !important;
}
#magazine-content .kader-breed > h2, #magazine-content .kader-breed > h3 {
color: #fff !important;
}
}
Het RIVM komt met een nieuw landelijk vaccinatieprogramma, dit keer tegen de meningokokkenziekte. Daarmee komt er voorlopig geen einde komen aan de maatschappelijke discussie over wel of niet vaccineren. Wat moeten we van dit alles vinden?Door Jurgen TiekstraMaarten van WijheDeed historisch onderzoek naar het effect van de dktp- en de bmr-prik‘Wij hebben de vraag proberen te beantwoorden: wat als we níet hadden gevaccineerd? Daarvoor keken we naar de periode vóórdat de dktp- en bmr-vaccins zijn geïntroduceerd, dus vóór de jaren vijftig. Op basis van de trends uit die tijd maakten we een alternatief scenario. De belangrijkste conclusie is dat er tussen de zes- en twaalfduizend sterftegevallen zijn voorkomen, onder alle mensen die zijn geboren tussen 1953 en 1992.Voor de schatting van de ziektegevallen pasten we een vergelijkbare methodiek toe. Als het gaat om de gemélde ziektegevallen – want niet iedereen gaat naar de huisarts – dan schatten we dat, variërend per ziekte, 50 tot – pak ‘m beet – 90 procent van de ziektegevallen is voorkomen.Het belangrijkste is dat we heel wat kindersterfte en ziekte hebben voorkomen. Van de ziektebeelden die bij deze infectieziektes horen, kennen we nog wel een paar, want kinkhoest heerst nog steeds. Kinkhoest heeft een heel naar ziektebeeld: met een karakteristieke hoest en benauwdheid. Wordt het ernstiger, dan moeten kinderen opgenomen worden in het ziekenhuis. Een een paar jaar geleden hadden we daarnaast een mazelenuitbraak in de bible belt. Toen is één persoon gestorven.Difterie zien we gelukkig niet veel meer: dan kunnen grote zwellingen rond de keel ontstaan. In de ergste gevallen leidt dat tot verstikking en kan de hartspier worden aangetast. Mazelen kan tot neurologische complicaties leiden, zoals hersenontsteking. Tetanus zien we gelukkig ook niet veel meer. Het klassieke voorbeeld is dat je tetanus krijgt als je in een roestige spijker stapt. Tetanus kan zorgen voor allerlei spierverkrampingen. Als dat zich verder verspreidt, kunnen ook de ademhalingsspieren verkrampen, of kan het op de hartspier slaan. Rubella, rodehond, kan tot aangeboren afwijkingen leiden als de moeder tijdens de zwangerschap wordt besmet. Dit zijn dus geen onschuldige ziektes.’Jaap KootDean Global Health bij de studie geneeskunde‘Ik ben tropenarts en heb in de jaren tachtig en negentig in Afrika gewoond en gewerkt. Daar heb ik heel veel kinderen zien dood gaan aan vermijdbare ziekten als mazelen, polio, tetanus en zelfs hondsdolheid. Je kijkt heel anders tegen vaccinaties aan als je kinderen onder je handen hebt zien sterven.In het NOS Journaal waren de ouders te zien van een jongen die deze zomer overleden is aan een meningokokkenziekte. Zij verweten de Nederlandse overheid dat deze niet eerder was begonnen met een groot vaccinatieprogramma. Nu zijn er ook andere ouders die eisen dat hun kinderen snel gevaccineerd worden tegen meningokokken. Die sense of urgency is heel belangrijk. In Afrika kwamen moeders van twee uur lopen, met één kind aan de hand en één op de rug, omdat ze kinderen hadden zien sterven aan een voorkombare ziekte. Dat hadden ze er voor over.Een groot deel van de anti-vaccinatie-beweging richt zich op een The Lancet-artikel dat ooit gepubliceerd is, over een verband tussen het BMR-vaccin en autisme. Dat artikel is teruggetrokken omdat het niet goed onderbouwd was. Maar volgens de anti-vaccinatie-beweging is dat een politieke beslissing geweest. Die discussie win je niet met wetenschappelijke argumenten.Dus wat je nu moet doen, is nadrukkelijker de dodelijkheid van die ziektes duidelijk maken, en dat ze echt leiden tot lijden. Daarnaast denk ik dat je de ouders die hun kinderen wel willen laten vaccineren duidelijk moet maken dat de ouders die dat niet doen een gevaar voor de gezondheid van hun kinderen vormen. Met polio of mazelen bijvoorbeeld kunnen jongere baby’s besmet raken; jongere kinderen thuis die nog niet helemaal gevaccineerd zijn. Niet vaccineren is niet alleen een gevaar voor je eigen kind, maar ook een gevaar voor andere kinderen in de samenleving. Dus ouderraden en schoolbesturen met ouders moeten zeggen: wij pikken het niet dat jij mijn kind in gevaar brengt.Op die manier krijg je een discussie waarbij je de bevolking betrekt, en niet een discussie tussen wetenschappers en vaccinatie-sceptici. Die zeggen toch: de wetenschappers zijn gelieerd aan de farmaceutische industrie, en verdienen hier veel aan. Die discussie win je gewoon niet.’AnneMieke Bootseconomisch historicus‘Ik heb sterk de indruk dat deze discussie een generatie-effect is; jongere mensen zijn vergeten hoe ernstig deze infectieziekten zijn. Een promovendus heeft voor een vaccinatiestudie van ons een oproep onder ouderen gedaan. Het was ongelooflijk hoeveel mensen zich aanmeldden. Ik denk dat mijn generatie, want ik ben zelf ook 61, het nog wel weet: ik had een tante met polio, die als invalide door het leven is gegaan.Ouders die nu nadenken over vaccinaties lezen veel informatie op internet, het is moeilijk de betekenis van die informatie te wegen. Natuurlijk hebben wij als wetenschappers ook fouten gemaakt: de hele pandemie-scare met de Mexicaanse griep is achteraf gezien een blunder geweest, terwijl de Q-koorts volledig is onderschat. Hiermee verliezen wetenschappers gezag en aanzien.Infectieziekten worden belangrijker in de toekomst. Er komen steeds nieuwe pathogenen: nieuwe bacteriën en virussen. Dat is een enorme uitdaging voor de gezondheidszorg, omdat de wereldbevolking ouder wordt en steeds mobieler is: je bent zo van het ene in het andere land, en hebt zo wat overgebracht. Het infectierisico neemt daardoor toe. Ouderen zijn ook nog extra kwetsbaar omdat de afweer vermindert met ouder worden.We zitten nu in een Europees onderzoeksconsortium waarmee we uitzoeken welke infectieziekten de grootste last geven voor ouderen. We hebben het gevoel dat dat influenza (griep), longontsteking en gordelroos zijn. Een van de doelen van het consortium is dat met cijfers te staven.Ik denk dat er in de toekomst nieuwe vaccins voor ouderen komen, maar ik denk wel dat dat heel personalized zal gebeuren. Op basis van iemands bloed-fingerprint zou je kunnen gaan zeggen: wij denken dat voor deze persoon het vaccin tegen die en die infectieziekte nodig is. Terwijl voor een ander zou kunnen gelden dat vaccineren niet nodig is. Dat is personalized medicin. Maar dat is vrolijke toekomstmuziek.’
» link » minder
|
Wed, 12 Sep 2018 09:12:00 +0000
» meer
Gesjeesd, gewond, schrijver
Topic: universiteit, wetenschap-onderwijs, Auke Hulst, Denemarken, gastschrijver, Motel Songs, Ruige Land, slochteren, Titus Broederland, https://www.ukrant.
Schrijven? Dat komt voort uit een wond, zegt Auke Hulst, de nieuwe gastschrijver van de RUG. De zijne: een bizarre jeugd vol verwaarlozing op het Groninger land.
#magazine-content .kader-rechts, #magazine-content .kader-links, #magazine-content .kader-breed, #magazine-content .container-kort {
background-color: #D6D2C2 !important;
}
#magazine-content .kader-rechts p {
color: #000;
}
#magazine-content .kader-rechts a:link, #magazine-content .kader-rechts a:visited, #magazine-content .kader-rechts a:hover, #magazine-content .kader-rechts a:active, #magazine-content .kader-breed a:link, #magazine-content .kader-breed a:visited, #magazine-content .kader-breed a:hover, #magazine-content .kader-breed a:active {
font-family: "jaf-bernino-sans-narrow",sans-serif;
font-style: normal;
font-weight: 800;
color: #7f8e89;
}
h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px 7px !important;
text-transform: uppercase;
margin: 12px 0 16px;
font-size: 1.2rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
white-space: nowrap;
overflow: hidden;
text-overflow: ellipsis;
border-bottom: 1px dotted #000;
}
h6 {
font-size: 15px;
padding: 3px 15px;
border-left: 7px solid #dcdcda;
width: 90%;
margin: 20px 0 20px 5%;
font-family: 'jaf-bernino-sans-narrow', sans-serif;
font-weight: 400;
background-color: transparent;
}
@media screen and (min-width: 768px) {
div#magazine-head-content.container {
margin: 16vw 0 3vw;
min-height: 40vw;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc鲤px + 5vw)
padding-top: 3vw;
}
#magazine-content .kader-links h2, #magazine-content .kader-rechts h2, #magazine-content .kader-breed h2, .container#magazine-content h2 {
color: #9cada7 !important;
}
#magazine-content .kader-rechts, #magazine-content .kader-links, #magazine-content .kader-breed, #magazine-content .container-kort {
margin: 4px -20px 3px 30px !important;
background-color: #f4f6f0 !important;
width: 350px;
float: right;
}
h6 {
font-size: 15px;
padding: 3px 15px;
border-left: 12px solid #9cada7;
width: 90%;
margin: 20px 0 20px 5%;
font-family: 'jaf-bernino-sans-narrow', sans-serif;
font-weight: 400;
background-color: #fff;
}
#magazine-content blockquote {
background-color: transparent;
}
#magazine-content blockquote:before {
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/06/quote-grey-diapos.jpg)
}
}
@media screen and (min-width: 1500px) {
h6 {
padding: 3px 15px;
width: 450px;
margin: 10px 0 10px 0;
}
.citaat1 {
padding: 30px;
width: 520px;
float: right;
margin-right: calc(-520px - 4vw)
background: #fff;
}
}
Schrijven? Dat komt voort uit een wond, zegt Auke Hulst, de nieuwe gastschrijver van de RUG. De zijne: een bizarre jeugd vol verwaarlozing op het Groninger land.Door Christien Boomsma / Foto Mark UylBioAuke Hulst ) is geboren in het dorpje Denemarken, als zoon van de journalist Ton Hulst.Hij publiceerde als journalist in onder ander Vrij Nederland, De Groene Amsterdammer, de Standaard en de Morgen.Hij debuteerde als schrijver in 2006 met Jij en ik en alles daartussenin. Zijn autobiografische roman Kinderen van het Ruige Land uit 2012 betekende een doorbraak naar het grote publiek. Het boek ontving de prijs voor het Beste Groninger Boek en de Cutting Edge award.Daarna volgden de toekomstroman Slaap zacht, Johnny Idaho, die de Harland Awards Romanprijs binnenhaalde en En ik herinner me Titus Broederland, een dystopie die eveneens de Harland Awards Romanprijs in de wacht sleepte en op de longlist stond van de Libris Literatuurprijs en de ECI Literatuurprijs.In zijn laatste boek Motel Songs reisde Hulst zijn literaire helden achterna op een roadtrip door de VS. Voor dat boek kreeg hij de Bob den Uylprijs 2018. Aan het boek is een cd toegevoegd met liedjes die hij opnam in de diverse hotelkamers waar hij verbleef.Naast schrijver is Hulst voorman van de band De meisjes.Ironisch is het wel, zegt Auke Hulst, als hij aanschuift in Kobalt, een café aan de Amsterdamse Singel. Hij, de gesjeesde student die na vier jaar aan de RUG – bij Nederlands en Engels – nog niet één studiepunt wist binnen te halen, is gevraagd voor een belangrijke functie aan diezelfde universiteit: het gastschrijverschap.‘Toen ik ingeschreven stond aan de RUG kon ik mezelf er gewoon niet toe brengen om naar college te gaan, daar kreeg ik enorme koppijn van. Het was een soort sociale angst’, zegt hij.Wel ging hij naar de UB, waar hij alles las wat hij te pakken kon krijgen. ‘Ik stelde mijn eigen curriculum samen, zeg maar. En natuurlijk hield ik mezelf voor de gek door mezelf voor te houden dat ik het ook niet nodig had. Ik zou immers toch een beroemde schrijver worden en dat kón je niet leren.’Heerlijk ironischMaar dat alles maakt het wel ‘heerlijk ironisch’ dat diezelfde universiteit hem vroeg een masterclass schrijven te geven aan zestien studenten, plus een aantal openbare lezingen over ‘grensgebieden in de literatuur’. De eerste vindt plaats op 24 september.Het is een eer, die benoeming tot gastschrijver. Natuurlijk vindt hij dat. ‘Ze vragen nu eenmaal niet elke jandoedel hiervoor.’ Zomaar een greep uit zijn vele voorgangers: Arthur Japin, Kader Abdollah, Annejet van der Zijl.Uit ‘Motel Songs’‘In 1996 was ik twintig, maar ik had evengoed tien kunnen zijn – de schaduw van mijn moeder hing nog over de dagen. Mijn broer Hans en ik hadden een tijdje een zolderruimte in Groningen gedeeld, maar waren op straat gezet omdat moeder de verhuurder had bezwendeld. Nu had ze weer nieuwe woonruimte voor ons gevonden: een stacaravan bij een boerderij. We bedankten er onvriendelijk voor.Een noodsprong bracht ons naar Roodeschool, eindpunt van het boemeltje noordwaarts. Vanuit een eengezinswoning keken we uit op de ontzielde leegte van het Hoogeland en de showroom van een autobedrijf. Toch schreef ik door. Toch maakten we muziek. Toch geloofden we dat we het gingen maken.’Toch vond Hulst stiekem ook wel dat het tijd werd. Hij was namelijk niet verbaasd toen het verzoek binnenkwam. En al beseft hij dat hij misschien zou moeten zeggen dat het een volslagen verrassing was, hij doet het niet. Het ís niet zo. ‘Ik zat al een tijdje te wachten.’Hij aarzelt een ogenblik als hij zich realiseert hoe zijn woorden kunnen overkomen. ‘Shit. Ik heb mijn arrogante schoenen aangetrokken vanochtend. Dat is niet handig, hè? Maar ik sta in Groningen nu eenmaal beter op de radar dan in het Westen, waar ik tegenwoordig woon.’JeugdjarenHulst en Groningen hebben immers een speciale band. De schrijver bracht zijn jeugdjaren door ‘op Denemarken’, een gehuchtje op de gasbel van Slochteren. Zijn vader stierf toen hij acht was, waarna zijn moeder alleen achterbleef met vier kinderen. Ze kon het niet aan, raakte in de schulden, ontvluchtte regelmatig het huis en liet haar kinderen aan hun lot over.Intussen vervuilde het huis en hielden de kinderen zichzelf in leven met pizza en patat. Het was vreselijk, zegt Hulst, lelijk. Maar tegelijk ook ook romantisch en vrij. Hulst schreef er zijn autobiografische roman Kinderen van het Ruige Land over, waarvoor hij onder andere de prijs voor het Beste Groninger Boek won.Maar de connectie tussen Hulst en Groningen gaat dieper dan dat ene boek. Iedere keer als hij achter zijn pc kruipt, komt zijn geboortegrond weer naar de oppervlakte. Denk aan En ik herinner me Titus Broederland, een dystopische roman in een apocalyptische wereld. Het landschap, het taalgebruik, de symboliek – alles ademt Groningen.Groningen is mijn externe harde schijfOf Motel Songs, zijn bundel reisverhalen over een eenzame roadtrip door de Verenigde Staten op zoek naar zijn literaire helden: F. Scott Fitzgerald, maar ook Prince en sciencefictionschrijver Philip K. Dick. Daar is het de ontreddering over het verlies van zijn vader dat hij maar niet af kan schudden. ‘Groningen is mijn externe harde schijf’, zegt hij. ‘Daar ligt een groot deel van mijn leven opgeslagen, een groot deel van mijn identiteit.’Bizar verhaalSteeds zoekt hij naar manieren om zijn eigen bizarre verhaal te vertellen. Bij Kinderen van het Ruige Land reproduceerde hij het nog een op een. Maar in En ik herinner me Titus Broederland pakte hij het anders aan.Uit ‘En ik herinner me Titus Broederland’‘Het gat was geslagen op een tra, al vijf meter in doorsnee en groeiende, langzaam weliswaar, maar snel genoeg om met het blote oog te kunnen waarnemen. De aarde was ingestort, leek het wel, hol als een klankkast – langs de randen hingen rafels van modder, wortels en tongen van gras. De aarde trilde als een levend wezen en uit de diepte steeg de ijzerachtige geur van aardbloed op. Van bloedaarde. De haartjes op mijn armen stonden rechtop en mijn spieren leken onder stroom te staan – het liefst had ik direct de benen genomen, terug naar huis. Maar niet zonder Titus, die knielde en een kei opraapte, die hij in het gat wierp. Stuiterend tegen de wanden verdween de kei in het aardedonker. We hoorden hem niet landen en konden de bodem niet zien. In de diepte woonde in mijn beleving enkel vuur en dood.’Hij vertelt het verhaal van een tweeling – eenzaam opgegroeid omdat ze gezien worden als duivelskinderen. De twee moeten hun huis ontvluchten als het dreigt te worden opgeslokt door een enorm zinkgat, ontstaan door het ‘aardbloed’ dat mensen al decennia lang uit de aarde pompen.‘Ik heb geprobeerd alle dingen te nemen die belangrijk zijn geweest, die te mythologiseren er er een nieuwe wereld van te bouwen. Op die manier hoop ik dichterbij de waarheid te kunnen komen.’Het voortrazende zinkgat, ja, dat verwijst naar wat er in Groningen aan de hand is. Zonder het er echt over te hebben. Belangrijker echter is de metafoor: het gat dat alles verzwelgt staat voor de herinnering. ‘Alles in het leven van de jongens wordt weggevaagd. Het verleden bestaat niet meer, behalve in je hoofd. Dat is ook hoe herinnering werkt. En die is onbetrouwbaar, terwijl het bewijs is verdwenen.’TweelingbroersDe tweelingbroers? Dat gaat over ook over hem en zijn broer – ze zijn geen tweeling, maar hun chaotische jeugd heeft hen zo nauw verbonden dat het soms wel zo aanvoelt. Samen bewoonden ze een zolder in Groningen, waar ze uit werden gezet omdat hun moeder ‘de verhuurder had bezwendeld’.Schrijven komt voort uit een wond. Meestal is dat het gevoel ongezien te zijnSamen belandden ze in Roodeschool, waar een naheffing op de energierekening – erfenis van de vorige bewoners – ertoe leidde dat ze werden afgesloten van gas en licht tijdens de strengste winter in jaren.En toch zijn ze tegelijk verschillend, toch interpreteren ze het verleden op heel verschillende manieren. Wat betekent dat? Hoe kan dat?‘Schrijven is onderzoek. Het is een poging om iets te begrijpen en langs die weg waarde te ontdekken of toe te kennen aan, slash, van je leven’, zegt hij bedachtzaam. ‘Maar het komt uiteindelijk voort uit een wond. Meestal is dat het gevoel ongezien te zijn. We willen allemaal gezien worden, en vooral: begrepen worden, wat een dieper niveau is van gezien worden’, peinst hij. ‘Dat is volgens mij een kernbehoefte van alle mensen.’Eigen manierElke goede schrijver onderzoekt op zijn eigen manier. Hulst is het dan ook ernstig oneens met de schrijver Ethan Canin, die hem ooit vertelde dat hij zijn studenten vijftien regels voor beter schrijven inprent. ‘Natuurlijk werkt dat wel. Maar er zijn ontelbare manieren om te schrijven en als je regels gaat opleggen, dan ben je studenten aan het kneden naar je evenbeeld. Elke schrijver moet voor zichzelf uitzoeken wat werkt.’Hulst zelf doet dat met rauwe verhalen over een gevaarlijke wereld die is doortrokken van isolement. Hij speelt met vormen, met genres – wat hem niet altijd in dank wordt afgenomen. En muziek. Altijd is er muziek, die voor Hulst – behalve schrijver ook muzikant – zo belangrijk is.De studenten die over twee weken bij hem aanschuiven in de collegezaal, hoeven dan ook geen traditionele uitwisseling te verwachten. Hulst wil ontregelen. En bovenal wil hij een dialoog met de studenten.‘Kern van de zaak is je intrinsieke motor. Tijdens een schrijfles stel je vast waarom je iets wilt, wat je wilt schrijven en hoe je jezelf ziet. Je moet echt iets te vertellen hebben. Techniek is te fixen, maar gebrek aan een motor niet.’Studium Generale Groningen organiseert op 24 september een openbaar gesprek tussen Auke Hulst en hoogleraar moderne Nederlands letterkunde Mathijs Sanders Zijn eerste lezing vindt plaats op 1 oktober.
» link » minder
|
Wed, 12 Sep 2018 09:04:30 +0000
» meer
Groningen wil af van slechte huisbaas
Topic: Housing, nieuws, studenten, gemeente groningen, huisjesmelker, kamernood, vergunning, verhuurder, https://www.ukrant.nl/?p=92362
De gemeente Groningen wil af van huisbazen die de huurregels aan hun laars lappen, met een nieuw soort vergunning. Verhuurders maken zich zorgen.De gemeente Groningen wil af van huisbazen die de huurregels aan hun laars lappen, met een nieuw soort vergunning. Verhuurders maken zich zorgen.Door Thereza LangelerVan de Groningse studenten huurt zo’n 80 procent een kamer bij particuliere pandeigenaren. Een aantal van die particuliere verhuurders houdt zich niet aan de wet. Zo vragen ze soms tientallen euro’s te veel aan huur of heffen ze illegale bemiddelingskosten. Trekt een huurder daarover aan de bel bij de huurcommissie, dan gaan ze vaak over tot pesten en intimideren.Studentenorganisaties roepen geregeld op om actie te ondernemen tegen deze huisjesmelkers. Ook de gemeente Groningen is de misstanden zat, maar heeft ‘tot op heden helaas weinig instrumenten om de problematiek effectief aan te kunnen pakken.’ Daarom stellen burgemeester en wethouders voor om een nieuwe verhuurdersvergunning in te voeren.Als de gemeenteraad ermee instemt, heeft Groningen een landelijke primeur. Op dit moment hoef je namelijk geen vergunning te hebben om als huisbaas je brood te verdienen. Er is wel gemeentelijke toestemming nodig om in een bepaald pand kamers te verhuren: een onttrekkingsvergunning. Maar die is gebonden aan dat pand – niet aan een persoon.Persoonlijke vergunningHet is de bedoeling dat vanaf 1 januari 2019 naast een onttrekkingsvergunning ook een persoonlijke verhuurdersvergunning nodig is. Ook voor kamerbemiddelingsbureaus komt er een extra vergunning. Als een huisbaas of een makelaar zich niet aan de huurregels houdt, dan kan die vergunning worden ingetrokken. Zo hoopt de gemeente van de rotte appels onder de particuliere verhuurders af te komen.Zelf zijn die verhuurders niet blij met het plan. ‘Dit voorstel kent veel open begrippen en definities’, betoogde verhuurder Lammert Tel dinsdagavond tijdens een vergadering van de commissie Ruimte en Wonen van de gemeenteraad.Hij spreekt namens een belangengroep waar ruim dertig particuliere verhuurders aan deelnemen. ‘Wij willen ook graag dat de misstanden in de sector worden aangepakt, maar een stelsel als dit heeft te veel haken en ogen om een goede oplossing te zijn.’GedragscodeBovendien kan de nieuwe regelgeving het kamertekort nog vergroten, denken de verhuurders: raakt een huisbaas een vergunning kwijt, dan staan de studenten die bij hem huren op straat. Zij pakken het wangedrag in hun beroepsgroep liever zelf aan.‘Bijvoorbeeld met een gedragscode en een kwaliteitskeurmerk. We nodigen de gemeente graag uit om daarin met ons mee te denken. Laten we mét elkaar praten in plaats van óver elkaar.’Fractievoorzitter Jimmy Dijk van de SP is niet onder de indruk van Tels ideeën. ‘Waar was u de afgelopen jaren? Toen heb ik geen gedragscode gezien in de verhuursector, alleen maar heel veel ontkenning.’Eind september neemt de gemeenteraad een besluit over de nieuwe verhuurdersvergunning.
» link » minder
|
Wed, 12 Sep 2018 07:23:02 +0000
» meer
Nieuwe columnist: Casper Albers
Topic: opinie-blogs, studenten, universiteit, adjunct-hoogleraar, casper albers, columnist, gmw, https://www.ukrant.nl/?p=92182
Statisticus Casper Albers fileert in woord en cijfer de zin en onzin van het academische leven. Vanaf nu schrijft hij om de twee weken een column voor UKrant. Casper Albers is adjunct-hoogleraar toegepaste statistiek en datavisualisatie aan de Faculteit Gedrags- & Maatschappijwetenschappen en zit namens de Personeelsfractie in de universiteitsraad. Hij schrijft vanaf nu om de twee weken voor UKrant een column.Door Casper AlbersVorige week gaf minister Van Engelshoven van Onderwijs aan dat universiteiten voortaan de BSA-grens op maximaal 40 EC mogen leggen. Dat kwam nogal onverwacht en leidde dus handig de aandacht af van alle terechte protesten tijdens de openingen van het academisch jaar.De Leidse rector Carel Stolker tweette dat hij het besluit ‘ontzettend stom’ vindt. Onze eigen rector twitterde er niet over, maar vindt dit vast ook.Volgens haar eigen website heeft de minister dit besluit genomen om te voorkomen dat studenten onnodig struikelen. Een nobel streven, niemand houdt van onnodige narigheden, maar volkomen misplaatst. Aan de RUG hanteren we sinds zeven jaar de grens van 45 punten. De minister suggereert dus dat iedereen die 40-44 punten had, onnodig is gestruikeld.Geen onderbouwingZoals met de meeste proefballonnetjes, ontbreekt de empirische onderbouwing. De RUG-grens is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek dat ik met collega’s van het Educational Support and Innovation (ESI) heb uitgevoerd. De RUG krijgt alleen geld van de minister voor studenten die binnen vier jaar een bachelordiploma halen. Studeer je langer, dan kost je de universiteit geld.Dankzij jarenlange Haagse verschraling moeten we op de kleintjes letten: wegsturen van te langzame (en daardoor te dure) studenten zorgt er voor dat alles betaalbaar blijft. Erg vervelend voor die studenten, maar soms moet je hard zijn, schijnt het.Vanzelfsprekend probeer je de lat van het BSA op de juiste hoogte te leggen. Hoog genoeg dat de te langzame studenten struikelen, maar tegelijk laag genoeg dat de studenten die je wilt behouden er niet te veel stress aan ontlenen.ToevalHet systeem is echter niet foutloos: hoeveel EC een student haalt, hangt niet alleen af van hoe goed iemand is, maar ook van toevalsfactoren. Net een paar vragen te veel verkeerd gokken bij een meerkeuzetentamen, halfziek zijn tijdens de herkansing: het kan allemaal net dat verschil tussen een 5 en een 6 maken.Door dit toeval zal een aantal studenten minder EC krijgen dan verdiend en dus daadwerkelijk onnodig struikelen. Tegelijkertijd heb je studenten die ‘onnodig’ overeind blijven. Ons model, gebaseerd op tentamenresultaten van alle 13.234 eerstejaarsstudenten van drie cohorten, heeft die onzekerheid in kaart gebracht.Een student met ‘modale kwaliteit’ (de helft van het cohort is beter, de helft is slechter) heeft bij een grens van 45 punten zo’n 94 procent tot 99 procent kans op een positief advies. Bij een BSA-grens van 50 EC ligt dit zo’n 7 procentpunt lager. Dit resultaat was een van de redenen waarom de RUG van een voorgenomen verhoging van de BSA-grens heeft afgezien.Karige vergoedingDe minister verdedigt haar beleid met: Wie twee derde van zijn eerste jaar haalt, kan nooit op de verkeerde plek zitten. Erg makkelijk gezegd: het is de karige vergoeding uit Den Haag gecombineerd met de perverse betalingsprikkels die dit veroorzaken.De RUG geeft met liefde les aan vijfde- en zesdejaarsstudenten, maar van alleen het collegegeld is dat niet te betalen. Als er ooit een echte onderwijspartij in de coalitie zit, is het weer een optie om de grens minder streng te maken.
» link » minder
|
Tue, 11 Sep 2018 13:08:07 +0000
» meer
RUG moet trots zijn op kritische student
Topic: Housing, nieuws, opinie-blogs, studenten, universiteit, academiegebouw, bezetting, DAG, dwars, jan de jeu, protest, ROOD, https://www.ukrant.nl/?p
Wat de universiteitsraad niet voor elkaar kreeg, bleek wél mogelijk toen honderd studenten het Academiegebouw donderdag bezetten. Wat de universiteitsraad niet voor elkaar kreeg, bleek wél mogelijk toen studenten het Academiegebouw bezetten. Noodopvang voor dakloze internationals werd beter en de RUG sprak zich uit tegen perverse prikkels in het financieringsmodel. Hoe kon dat gebeuren?Door Thereza LangelerHet was er afgelopen donderdag ineens, het grootste Groningse studentenprotest sinds de jaren 㥎. Een honderdtal studenten van DAG, ROOD en DWARS bezetten het trappenhuis van het Academiegebouw. Ontevreden over hoe de universiteit reilt en zeilt.Ze waren niet de enigen. In Groningen en ver daarbuiten is de laatste weken met verbazing en verontwaardiging gekeken naar wat zich bij de RUG afspeelde. Een ongekend aantal eerstejaars kwam uit heel de wereld naar Groningen, maar voor honderden van hen waren er geen kamers. Ze waren aangewezen op de barmhartigheid van medestudenten, een peperdure hotelboot of koude tenten bij de ACLO.Zelf hielden RUG en Hanzehogeschool stug vol alles te doen wat ze redelijkerwijs konden, maar de academische gemeenschap dacht daar anders over. En dus zwermden donderdag tientallen studenten het Academiebouw in met de belofte pas weg te gaan als het RUG-bestuur hun eisen inwilligde.PerversIn de eerste plaats moest de universiteit meer doen voor studenten zonder kamer. En ze moest zich publiekelijk uitspreken tegen het huidige – in hun ogen perverse – financieringsmodel voor het hoger onderwijs.Gespannen ogen volgden de verrichtingen in het Academiegebouw. Zouden de studenten afdruipen of weggestuurd worden? Dat de actie kon slagen, geloofde eigenlijk niemand. Over dat financieringsmodel is al lang en veel vergeefs gelobbyd. En wat de huisvesting van internationals betreft, was de RUG steeds overtuigd van haar eigen gelijk.Toch kregen de demonstranten hun zin. De dakloze studenten mogen tot november gratis in een oud schoolgebouw wonen, en het RUG-bestuur vaardigde een publiek statement uit tegen de perverse prikkel in het financieringsmodel om meer en meer studenten aan te trekken. Wat in de universiteitsraad niet kon, bleek wél mogelijk als honderd studenten op een trap gaan zitten. Hoe kon dat?Voor het blokUniversiteitsbestuurder Jan de Jeu stond donderdagavond voor het blok. Hij had de demonstratie onder politiedwang kunnen afkappen – maar dat was een pr-nachtmerrie geworden. Zijn enige reële opties waren afwachten tot de demonstranten het trapzitten beu werden, of in gesprek gaan.Hij koos voor het laatste, met een akkoord tot gevolg. Ergens siert hem dat. Maar, zoals hij zelf toegaf: ‘Op de inhoud stonden we niet lijnrecht tegenover elkaar.’ Hoe prettig dat ook is in een onderhandeling, het roept wel de vraag op waarom dit protest dan überhaupt nodig was.Net zoals we ons de afgelopen weken afvroegen waarom er boze u-raadpartijen nodig waren om de ACLO-tenten overdag toegankelijk te maken. Of waarom er eerst 12,50 euro moest worden betaald voor een nacht in de tent, maar na grote publieke verontwaardiging ineens niet meer.OverschatHet universiteitsbestuur wekt de indruk dat het overschat waarmee het weg kan komen. Studenten nemen toch wel aan wat volwassen, ervaren mensen zeggen, lijkt de gedachte te zijn. Je kunt het de bestuurders amper kwalijk nemen: die strategie slaagde tot dusverre vaak.Maar nu is er in elk geval een deel van de studenten dat simpelweg niet meer zomaar slikt wat hen gezegd wordt. Ze laten zich niet intimideren door plechtig jargon of ingewikkelde beleidsstukken. Waarom zouden ze ook? Ze zijn wetenschappers in de dop. Die horen kritisch te zijn, vragen te stellen, en niet te accepteren dat hun instelling de olifantenpaadjes afloopt.Een universiteit die zichzelf serieus neemt, kan alleen maar trots zijn op zulke studenten.
» link » minder
|
Tue, 11 Sep 2018 12:40:57 +0000
» meer
De hipste koffietentjes
Topic: medewerkers, studenten, Uitgelichte Post, universiteit, Barista Café, Cappuvino, City Central, Food Matterz, koffietent, koffietentje, OSO, Quetza
De stad stikt van de hippe tentjes met kokoscappuccino, matchathee en browniemilkshakes. Geen tijd of geld om ze te testen? Dat heeft UKrant.nl al voor je gedaan.
@media screen and (max-width: 767px) {
#magazine-content .kader-links, #magazine-content .kader-rechts {
background: transparent !important;
}
#magazine-content .kader-links h2, #magazine-content .kader-rechts h2 {
margin: .25em 0 .35em;
line-height: 2.25rem;
color: #89afd6 !important;
}
hr {
opacity: 1.0;
clear: both;
margin: 30px 0 5px;
height: 20px;
background: rgb鳉, 175, 214) !important;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
div#magazine-head-content.container {
margin: 6vw 0 3vw;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc࿒px + 11vw)
color: rgb鳉, 175, 214) !important;
opacity: 1.0;
text-shadow: unset;
}
#magazine-content .kader-rechts {
background-color: transparent !important;
width: 500px;
margin: 0 40px 40px 60px;
clear: both;
}
#magazine-content .kader-rechts h2 {
margin-bottom: -90px;
margin-left: -80px;
font-weight: 800;
color: #fff !important;
font-size: 40px !important;
letter-spacing: 2px;
position: relative;
}
span.cafe {
background: #89afd6;
padding: 0 20px 1px;
box-shadow: -9px 9px 0 rgbaƐ,0,0,0.6)
}
#magazine-content .kader-links {
background-color: transparent !important;
width: 500px;
margin: 0 60px 40px 80px;
clear: both;
}
#magazine-content .kader-rechts:after; #magazine-content .kader-links:after {
clear: both;
}
#magazine-content .kader-links h2 {
margin-bottom: -90px;
margin-left: -80px;
font-weight: 800;
color: #fff !important;
font-size: 40px !important;
letter-spacing: 2px;
position: relative;
}
hr {
opacity: 0.0;
clear: both;
margin-top: 60px;
}
}
@media screen and (min-width: 1500px) {
#magazine-content .kader-links {
background-color: transparent !important;
width: 500px;
margin: -120px 40px 20px -200px;
}
#magazine-content .kader-rechts {
margin: -120px -400px 40px 50px;
}
hr {
opacity: 0.0;
clear: both;
margin-top: 200px;
}
}
Even een bakkie doen? Dat is al lang geen gewone koffie meer. De stad stikt van de hippe koffietentjes met kokoscappuccino, matchathee en browniemilkshakes. UKrant testte ze voor je.Door Tamara UildriksQuetzalNet naast de OB zit Quetzal. Je vindt er achttien verschillende milkshakes en twintig soorten chocolademelk op de kaart. Die kunnen ze maken met vier soorten chocola. Liever sojamelk dan gewone melk? Dat kan.Je kúnt gaan voor ‘gewoon’ koffie en gebak, maar wil je iets wilders dan kies je bijvoorbeeld een milkshake met chilipepers en een Brownie Bacasa (met banaan, caramel en slagroom) erbij.Het is een mooie plek voor een UB-pauze, waar je daarna weer met hernieuwde energie van je sugar rush naar terug gaat. De leren stoelen met uitzicht op straat zijn comfortabel, en het hele café ruikt lekker naar chocola – je blijft hier makkelijk drie uur hangen. Perfect in de zomer op de stoelen buiten, of in de winter terwijl de regen tegen het raam aanslaat.Food MatterzJe botst vrijwel direct tegen metalen stellagekasten op, vol met servies, keukengerei en koekjes. Als je doorloopt kom je in het zitgedeelte, met het kleurenschema donkergrijs, grijs-groen en grijs-blauw. De muur is gesierd met inspirerende teksten als ‘Keep your head up’ en ‘It’s a good day for a good day’.Dit is dus hoe vtwonen er in real life uitziet. Hoe cliché ook, het is mooi en de scheiding tussen bar en zitgedeelte zorgt dat je op je gemak zit te praten, ook als er nauwelijks gasten in de zaak zijn.Naar Food Matterz ga je vooral voor de yoghurt. Naast de koffiebar staat een etalage vol met verschillende toppings om door je yoghurt te doen, waaruit kiezen onwaarschijnlijk moeilijk is (daarom zijn er standaard variaties). De yoghurt is even mooi gestyled als de inrichting en smaakt ontzettend lekker.Smaak is belangrijk, omdat ‘Food Matterz’, zo staat op de muur. Daarom worden vooral lokale producten gebruikt, waarvan de herkomst redelijk vaag is op het menu. Zo komt de granola van tante Luus, het brood van bakker Luuk en de boerenyoghurt van buurvrouw Durkje. Of ze echt allemaal zo’n naam hebben is moeilijk te geloven, maar ‘de producten hebben een verhaal’ en het eten en de koffie zijn lekker.City CentralDeze plek is waarschijnlijk het best gelegen van allemaal, maar het meest onzichtbaar. Recht onder de Der Aa-kerk, maar geen uithangbord of tafels buiten de deur. Ook de naam maakt het er niet duidelijker op. De meeste mensen die hier binnenlopen zijn dus ook niet op zoek naar koffie, maar vragen naar Het Hanze Huis dat hier eerder zat of willen weten hoe ze de kerk in kunnen.Jammer, want het is erg relaxt in City Central. Naast koffietent is het een werkplek, ontmoetingsplaats voor internationals en een winkel die design verkoopt.Deze maand hebben ze bubble tea op de kaart: thee met een soort gummiballetjes erin. Een Chinese dame maakt het ter plekke. De thee, warm of koud, is lekker en dus een goede reden om te gaan. Jammer dat het maar kort beschikbaar is.Een echte menukaart ontbreekt, maar ‘de meeste koffie’s kunnen wel gemaakt worden’. Een wc is er ook niet, maar als je het lief vraagt mag je de kerk wel even binnenlopen. En kun je dus toch de Der Aa-kerk bezoeken.Inspiratiecafé OSOHet is jammer dat zo weinig mensen aan de Carolieweg komen, waar Inspiratiecafé OSO zit. OSO heeft alle potentie voor een goede koffieplek: de inrichting is huiselijk – met een piano, bruine leren bank, landkaart op de muur. Behalve koffie, kun je er ook coaching krijgen.De koffie is goed en wordt in keramiek geserveerd, de taart is heel lekker en op de tafels staan kleine potjes met vragenkaartjes – leuk voor als je gesprek stil valt. Het voelt er alleen een beetje ongemakkelijk omdat er weinig andere gasten zijn.Voor meer levendigheid loopt binnen hond Luna rond, wat leuk en gezellig is, maar wel een beetje eng. Een poging tot aaien leidt tot woest grommen en blaffen, waarna de serveerster uitlegt dat ook hier de regel ‘geen slapende honden wakker maken’ geldt. Hadden we liever eerder geweten.De ijskoffie is enorm, met eventueel nog vanille-ijs toegevoegd. Daar hoef je dus niks bij te nemen. De cappuccino is lekker, de taarten zijn glutenvrij en de pecannotenvariant smaakt heerlijk. Met wat meer gasten een goede aanrader, maar nu net te ongemakkelijk.Barista CaféNiet alleen binnen de grachten duiken ze op; ook in winkelcentrum Paddepoel zit een nieuwe koffieplek. Leuk na een dagje shoppen in Paddepoel, of – waarschijnlijker – als een pauze tijdens de lange fietstocht tussen Zernike en het centrum.Het interieur is aangekleed met hippe designlampen en kitcherige jutezakmuurbekleding. Op de keukentafel in het midden liggen kranten; voor vermaak neem je liever leuk gezelschap mee. Er hangt een rustige, gezellige sfeer, met vooral jonge families en een enkele tentenkampwonende student. Niet perfect om te studeren, wel ideaal om je te mengen onder de Stadjers.De lemon almond pie is klein, maar heel vullend en lekker. Er is ruime keus in koffie’s, smoothies, frappes, en matchathee. De kokoscappuccino is, behalve voor lactose-intoleranten, geen aanrader: er blijft weinig koffiesmaak over.CappuvinoCappuvino kan je haast niet ontgaan zijn: de nieuwe prominente hotspot aan de Vismarkt. Van deze lijst de chicste, compleet met rood tapijt, gouden trapleuning en zwart-wit geklede obers. Ook de gasten zijn het chicst op deze plek: netjes gekleed, van wat oudere leeftijd, maar wel vitaal genoeg voor de vier trappen naar het dakterras.Op het befaamde dakterras is de koffiekeuze beperkt, zonder enige gebakkeuze. Natuurlijk hadden ze wel de klassieke cappuccino, al wordt deze hier lauw geserveerd, met een te ruim shot melk. Spijtig, want in plaats van langzaam te genieten, drink je de koffie nu snel weg voordat het verder afkoelt.Het lijkt er op dat je hier moet kiezen voor de vino, in plaats van de cappu. En dat je hier moet komen met je ouders, in plaats van je vrienden.
» link » minder
|
Tue, 11 Sep 2018 07:39:06 +0000
» meer
In de ban van bodembeestjes
Topic: wetenschap-onderwijs, bodemdier, diersoort, ecosysteem, Matty Berg, miljoenpoot, pissebed, https://www.ukrant.nl/?post_type=mag_post&p=91710
Bodemdiertjes zijn de grote onbekenden van het dierenrijk. Zo onbekend dat hoogleraar Matty Berg maar liefst 33 nieuwe soorten kon ontdekken.
@media screen and (max-width: 767px) {
#magazine-content .kader-breed {
margin: 10px 0 14px;
width: 100%;
clear: both;
background-color: transparent;
padding: 20px;
border: 1px solid #dedede;
}
#magazine-content .kader-links, #magazine-content .kader-rechts {
display: none;
}
#magazine-content .kader-breed h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: -10px 0 5px;
font-size: 1.0rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
white-space: nowrap;
overflow: hidden;
text-overflow: ellipsis;
text-align: center;
}
ul {
list-style-type: disc;
margin-left: 30px;
margin-bottom: 24px;
}
ul li {
list-style-image: url(https://ukrant.nl/wp-content/themes/uk2015-child/images/site/extra/bullet-newstemplate2018.png)
font-family: 'jaf-bernino-sans-narrow', sans-serif;
font-weight: 400;
font-size: 18px;
}
}
@media screen and (min-width: 768px) {
.single-mag_post .mag-pubdate {
color: #fff;
}
div#magazine-head-content.container {
margin: 29vw 0 3vw;
}
#magazine-head-content {
transition: all 0.7s ease-in-out; /* Ensures that the element is being transformed in the 3d context so that hw acceleration kicks in where appropriate. */
transition-delay: 0.2s;
}
#magazine-head:hover #magazine-head-content, #magazine-head.hover_effect #magazine-head-content {
opacity: 0.1;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: calc࿒px + 11vw)
opacity: 0.9;
}
.single-mag_post #content #magazine-content {
background: transparent;
}
#magazine-content .kader-rechts, #magazine-content .kader-links {
background-color: #fff !important;
box-shadow: 5px 5px 20px #dedede;
}
#magazine-content .kader-rechts {
margin: 4px -80px 33px 24px;
}
#magazine-content .kader-links {
margin: 4px 24px 33px -80px;
}
#magazine-content .kader-rechts h3, #magazine-content .kader-links h3 {
color: #000;
background: transparent;
padding: 0 20px;
text-transform: uppercase;
margin: -10px 0 5px;
font-size: 1.0rem !important;
font-family: 'jaf-bernino-sans', sans-serif !important;
font-weight: 800;
letter-spacing: 1px;
white-space: nowrap;
overflow: hidden;
text-overflow: ellipsis;
text-align: center;
}
.container#magazine-content h2 {
color: #b10007 !important;
}
#magazine-content blockquote {
display: none;
}
#magazine-content .kader-breed {
display: none;
}
}
@media screen and (min-width: 1500px) {
div#magazine-head-content.container {
margin: 31vw 0 5vw;
min-height: 33vw;
}
h1.responsive_headline {
font-size: 34px !important;
letter-spacing: 7px;
}
.jumbotron #magazine-head-content h2.responsive_headline {
font-size: 230px;
}
#magazine-content .kader-rechts {
margin: 4px -380px 33px 17px !important;
}
#magazine-content .kader-links {
margin: 4px 17px 33px -380px !important;
}
#magazine-content blockquote {
display: block;
background-color: transparent;
}
#magazine-content blockquote:before {
background: url(https://www.ukrant.nl/wp-content/uploads/2018/06/quote-henna-rood.png)
}
}
Bodemdiertjes zijn de grote onbekenden van het dierenrijk. Zo onbekend dat hoogleraar bodemfauna Matty Berg maar liefst 32 nieuwe diersoorten kon ontdekken voor Nederland en eentje voor de hele wereld. ‘Dat was wel een wauwmoment.’Door Christien BoomsmaWist je dat…Een pissebedvrouwtje twee vagina’s heeft en het mannetje twee penissen? Hij bevrucht de eitjes in haar broedbuidel eerst aan de ene kant en dan aan de andere kant.De pissebed is duidelijk zwanger. Op haar buik, tussen wriemelende pootjes, is een gelige bolling te zien. Dat is de broedzak waarin ze haar eitjes zes weken lang met zich meedraagt.Pas als de babypissebedjes volgroeid zijn, scheurt de broedzak en vallen ze tussen haar pootjes omlaag. Dan doen ze zich snel te goed aan de uitwerpselen van andere pissebedden. Nodig, want daarmee krijgen ze de bacteriën binnen waarmee ze plantenresten kunnen verteren.Het grijze beestje kromt haar rug beschermend om de broedzak en hoogleraar bodemfauna Matty Berg laat haar los. Snel zoekt ze dekking tussen de dode bladeren in de bosjes bij P5 op het Zernikecomplex. ‘Dat was een kelderpissebed’, vertelt Berg. ‘Zie je die witte rand om haar schild heen?’KnotsmiljoenpootEr zitten veel kelderpissebedden tussen het hout en de dode bladeren, de beestjes die je ook vaak aantreft in je huis. Berg pakt voorzichtig een ander diertje, kleiner en razendsnel. ‘Dat is de ruwe pissebed’, zegt hij, terwijl het beest een sprintje trekt over zijn vingers. ‘Aai maar over zijn lichaam. Dan merk je hoe ruw hij aanvoelt.’Wist je dat…Een springstaartje zichzelf kan laten krimpen? Bij hoge temperaturen gaat hij vervellen. Hij kan op die manier tot een derde kleiner worden.Hij woelt met zijn handen door de dode bladeren. Er duikt nog een knotsmiljoenpoot op, een hooiwagentje. Berg vindt zelfs nog een exemplaar van het paars drieoogje – ook een pissebed, maar bijzonder, omdat ze triploïde is.Ze heeft drie kopieën van elk chromosoom in plaats van twee. Daardoor kan ze zich ongeslachtelijk voortplanten, maar dat betekent ook dat ze alleen maar dochters krijgt.Toch vind je een enkele keer een mannetje. Maar hoe dat mogelijk is, weet Berg niet – hij bestudeert immers niet de genetica, maar de plaats van de dieren in het ecosysteem. Maar eigenlijk betwijfelt hij of er iemand is die het antwoord wel kent. ‘Het is een van de vele raadselen rond bodemdiertjes,’ zegt hij. ‘Het bewijst hoeveel we níet weten.’Grote gespuisBodemdiertjes zijn de grote onbekenden van het dierenrijk. 28 procent van alle diersoorten in Nederland behoort tot de wriemelende en krioelende diertjes die het grootste deel van hun leven – of heel hun leven – in de aarde doorbrengen.Wist je dat…Een mier twee magen heeft? Een gebruikt hij om zijn eigen eten in te verteren. In de andere bewaart hij voedsel voor de rest van de familie. Soldaten bijvoorbeeld, die zelf geen tijd hebben om op zoek te gaan.Wormen dus, pissebedden, duizendpoten, slakken en oorwurmen. Maar ook mollen. En talloze diertjes die je met het blote oog niet eens ziet: mijten, springstaarten of beerdiertjes. Zo’n 8500 verschillende diersoorten, die met wel tachtigduizend tegelijk op een vierkante meter kunnen leven.En vrijwel niemand die zich druk maakt over hun gedrag, zich afvraagt wat hun bijdrage is aan het ecosysteem, of ze überhaupt herkent. Behalve dus Matty Berg.De meeste biologen gaan voor het grote gespuis. Maar aan kleine dieren is veel meer te ontdekken‘De meeste biologen gaan voor het grote gespuis’, beaamt hij. ‘Dolfijnen, walvissen, vogels. Maar aan de kleine dieren is veel meer te ontdekken. Bovendien zijn ze zo rijk aan vormen en hebben ze heel veel strategieën om te overleven in de zware omstandigheden van de bodem.’Wist je dat…Pseudoschorpioenen piepkleine spinachtigen zijn? Om grotere afstanden te kunnen afleggen, klemmen ze zich vast aan de poten van grotere insecten of spinnen. Lifters dus.Ze moeten wel: in de bodem kun je niets zien. Dus hoe vind je soortgenoten als je wilt paren? Hoe beweeg je je? En wat te denken van de veranderingen in het leefklimaat als een regenbui van het ene op het andere moment van een droge woestenij verandert in een waterwereld? ‘Dat moeten ze allemaal het hoofd bieden.’BijspijkerenSommigen graven gangen, zoals mollen. Anderen gebruiken de gangen en scheuren die anderen maakten, springstaarten bijvoorbeeld. Sommige éten aarde: wormen. Sommige diertjes gebruiken complexe geuren om te communiceren, anderen trillingen.Berg begon bij de Nederlandse Jeugdbond voor de Natuur (NJN) – met weekendexcursies en kampen waar hij met een groepje van een man of tien libellen, waterjuffers of kevers determineerde – hij heeft er een fenomenale soortenkennis opgedaan waar hij nog altijd van profiteert. ‘Dat kun je nergens meer bijspijkeren op de universiteit.’Maar toen hij biologie ging doen en stage liep bij de Vrije Universiteit in Amsterdam, kwamen de bodemdieren in beeld. Hij besefte dat hij daar verschil kon maken. ‘Ik kwam rond 1990 bijvoorbeeld oranje pissebedden tegen. Die herkende ik niet uit de literatuur en al snel bleek het een nieuwe soort voor Nederland. Dat was echt een wauwmoment.’Wist je dat…Hooiwagens geen spinnen zijn? Ze hebben ook niet de gifklieren die spinnen wel hebben. Wat ze wel kunnen? Stinken! Als ze zich in het nauw gedreven voelen, produceren ze een stinkend goedje. En als ze zo hard groeien dat hun poten te lang worden? Dan eten ze er gewoon een stukje van af.Sindsdien ontdekte hij zeven nieuwe pissebedsoorten voor Nederland, twintig nieuwe springstaarten en vijf nieuwe miljoenpoten. En één nieuwe diersoort voor de wéreld: een pauropoda, oftewel ‘weinigpotige’ die hij de soortnaam montidiabolus meegaf, omdat hij hem vond op de Duivelsberg bij Nijmegen. Hij ontdekte daarmee in een moeite door een nieuw ‘klasse’ voor Nederland – allopauropus, waartoe deze weinigpotige behoort.HeimelijkDat is dus een groep vergelijkbaar met vogels. Alsof je voor het eerst een vogel in Nederland ziet’, legt hij uit. Dát wauwmoment had hij achter de microscoop en niet in het veld. Want zijn weinigpotige is zo klein dat je hem met het blote oog niet kunt determineren.En de naam? Naar de vindplaats, natuurlijk, maar heimelijk ook een beetje naar zichzelf. ‘Berg is monti, snap je? Ik heb het er zo stiekem een beetje ingesmokkeld’, grinnikt hij.Toch is determineren slechts een bijproduct van Bergs werk. Belangrijker is onderzoeken wat ze dóén. Natuurlijk: ‘Ze houden de bodem luchtig, zodat plantenwortels van lucht worden voorzien en water gemakkelijker kan worden afgevoerd. Ze breken de enorme hoeveelheden bladeren en takken af tot kleine stukjes, zodat schimmels en bacteriën hun werk gemakkelijker kunnen doen.’Wist je dat…Regenwormen blind zijn, maar ze licht kunnen voelen door hun huid? Verder hebben ze maar liefst vijf harten. Tenminste een aortic arch, een spier die functie van een hart vervult. In Australië leeft de Gippslandworm, die tot wel drie meter lang kan worden.Als pissebedden en miljoenpoten hun activiteiten zouden stoppen, betoogt hij, zouden we waden door metershoge lagen dood blad, omdat schimmels en bacteriën de klus niet meer kunnen klaren. Planten zouden kwijnen, omdat hun wortels geen lucht meer krijgen. Rovers zouden omkomen wegens gebrek aan voedsel. Maar hoe grijpen de radertjes van het systeem in elkaar? En hoe flexibel is het?KwelderspringersMomenteel focust Berg zich op biobouwers – dieren die hun leefomgeving zo veranderen dat ze er zelf voordeel van hebben. Bevers met hun burchten en dammen zijn een voorbeeld, maar hij geeft de voorkeur aan een beest met meer poten: de kwelderspringer. ‘Een soort pissebed’, zegt Berg. ‘Hij graaft gangen in de bodem. En dat heeft weer invloed op de plantengroei en andere bodemdieren.’Bodemdieren zijn veel belangrijker voor het ecosysteem dan zoogdierenHij begon tien jaar geleden op het begraasde deel van de Oosterkwelder op Schiermonnikoog. ‘Lager op de kwelder bleken de kwelderspringers groter, groeien ze sneller en planten ze zich beter voort’, ontdekte hij. ‘Niet heel gek, want van origine zijn het zeebeesten’, zegt hij.Wist je dat…Duizendpoten snelheidsduivels zijn? Ze rennen wel 40 centimeter per seconde, bijna anderhalve kilometer per uur. Daar kan bijna geen andere bodemkruiper tegen op.Maar de klimaatverandering maakt dat de kwelders tegenwoordig veel langer en veel vaker onder water staan. ‘Goede’ plekken schuiven daardoor naar boven op de kwelder. De vraag is wat dat doet met de diertjes die daar nu leven. ‘Ik wil weten of ze zich snel genoeg kunnen aanpassen aan de omstandigheden, hoe snel dat gebeurt. En natuurlijk wat dat betekent voor de bioturbatie – de tunnels die ze graven.’PuzzelstukjesNiet dat er aanwijzingen zijn dat de bodemdierenstand achteruitgaat momenteel, maar Berg wil daar liever niet op wachten. Daarvoor zijn ze te belangrijk. Zelfs zo’n beestje als de kwelderspringers zorgde alweer voor raadsels.Want die studie op Schiermonnikoog? Die bleek op andere plekken op het eiland niet te reproduceren. En dus zoekt hij momenteel fanatiek naar een plek waar de zoet-zoutgradiënt exact hetzelfde is. ‘Er ontbreken nog puzzelstukjes.’Het is een kleine stap, maar belangrijk. ‘Mensen beseffen het vaak niet’, zegt Berg. ‘Maar bodemdieren zijn veel belangrijker voor het ecosysteem dan zoogdieren.’Vlinders en bijen krijgen tegenwoordig insectenhotels. Otters, tijgers, olifanten en vleermuizen hebben allemaal hun eigen actiegroepen. Maar wie gaat er actievoeren voor een pissebed of kwelderspringer?Matty Berg waarschijnlijk.Wist je dat…Een pissebedvrouwtje twee vagina’s heeft en het mannetje twee penissen? Hij bevrucht de eitjes in haar broedbuidel eerst aan de ene kant en dan aan de andere kant.Een springstaartje zichzelf kan laten krimpen? Bij hoge temperaturen gaat hij vervellen. Hij kan op die manier tot een derde kleiner worden.Een mier twee magen heeft? Een gebruikt hij om zijn eigen eten in te verteren. In de andere bewaart hij voedsel voor de rest van de familie. Soldaten bijvoorbeeld, die zelf geen tijd hebben om op zoek te gaan.Pseudoschorpioenen piepkleine spinachtigen zijn?. Om grotere afstanden te kunnen afleggen, klemmen ze zich vast aan de poten van grotere insecten of spinnen. Lifters dus.Hooiwagens geen spinnen zijn? Ze hebben ook niet de gifklieren die spinnen wel hebben. Wat ze wel kunnen? Stinken! Als ze zich in het nauw gedreven worden, produceren ze een stinkend goedje. En als ze zo hard groeien dat hun poten te lang worden? Dan eten ze er gewoon een stukje van af.Regenwormen blind zijn, maar dat ze licht kunnen voelen door hun huid? Verder hebben ze maar liefst vijf harten. Tenminste een aortic arch, een spier die functie van een hart vervult. In Australië leeft de Gipsslandworm, die tot wel drie meter lang kan worden.Duizendpoten moordmachines zijn?. Ze rennen wel 40 centimeter per seconde, bijna anderhalve kilometer per uur. Daar kan bijna geen andere bodemkruiper tegen op.
» link » minder
|
Desktop
Desktop
» link
.jpg)
De brief met ontgroeningsinstructies van het Nijmeegse herendispuut Reinaert is uitgelekt en delen ervan zijn gepubliceerd in 
Hoe hoog de kamernood echt is, blijft dus gissen, maar dat zowel internationale als Nederlandse studenten zeer moeilijk aan woonruimte kunnen komen is een feit, ook in andere studentensteden. Wat Jacobs betreft volgt Leiden het voorbeeld van Groningen. ‘Ideaal is het niet, maar het is wel een oplossing.’ Daar regelde de universiteit acute noodopvang voor honderdtwintig internationale studenten door drie tenten, een slaapzaal en een woonboot inclusief maaltijden in te richten en logeeradressen te zoeken.
‘Een van de studentenfracties is al voor de zomervakantie begonnen met een oproep voor couchsurfing en de universiteit heeft het na de zomervakantie aan medewerkers gevraagd’, vertelt Jan Wolthuis van Studentenzaken van Universiteit Groningen. Door de berichtgeving over de slaaptenten hebben ook particulieren een tijdelijke kamer aangeboden. ‘In totaal hebben ongeveer driehonderd studenten, medewerkers en particulieren een aanbod gedaan en hebben zo’n honderdvijftig daardoor tijdelijk onderdak gekregen.’
Leiden volgt het Groningse voorbeeld vooralsnog niet, zegt universiteitswoordvoerder Caroline van Overbeeke. ‘Het in huis nemen van studenten door staf en particulieren is niet als optie besproken voor dit semester. Er is een noodoplossing voor tijdelijke huisvesting in een vakantiepark in Noordwijk waarvoor we de studenten, die aangegeven hebben zonder huisvesting te zitten, actief hebben benaderd en waar zij twee maanden kunnen blijven. Vanuit deze tijdelijke oplossing kunnen ze definitieve huisvesting zoeken.’ Erg structureel is deze oplossing nog niet: de universiteit heeft aan nog maar drie studenten een contract verzonden.
In het Lipsius zitten vier internationale studentes op hun laptop druk te zoeken naar een plek om te wonen. Ze zijn wanhopig, zeggen ze. ’Op 13 augustus hoorde ik pas van de universiteit dat ik was toegelaten tot de master’, vertelt Federica ྶ, psychologie). ‘Ik kon dus ook niet eerder beginnen met zoeken. Als ik geen huis vind, ga ik terug naar huis en neem ik gedwongen een tussenjaar, terwijl ik juist zo mijn best heb gedaan om op tijd mijn bachelor te halen.’
Tot ze een eigen huis gevonden hebben, slapen ze bij verschillende mensen die een plek aanbieden via de couchsurfing-site. Op dit moment slaapt Federica bijvoorbeeld op de bank bij de Nederlandse studente Anne ྵ, culturele antropologie). Het was in eerste instantie de bedoeling dat ze daar maar een week bleef. Inmiddels zijn het er twee geworden.
‘Je kan iemand niet zomaar op straat zetten’, Anne, die samen met een huisgenoot in een anti-kraakpand woont. ‘Het is echt heel moeilijk voor ze. Ik heb ook een oproep geplaatst op Facebook, of andere mensen nog plek hebben voor internationale studenten.’
